Όλοι έχουμε μάθει να δουλεύουμε από το σπίτι τους τελευταίους μήνες, αλλά τι γίνεται με την εργασία από το σπίτι κάποιου άλλου-ιδιαίτερα αν τυχαίνει να βρίσκεται σε μια λαμπερή, μακρινή τοποθεσία;
Επειδή, καθώς περιορίζονται οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί, υπάρχει και πάλι ζήτηση για ανθρώπους που θα τους εμπιστευτείς το σπίτι σου και τα κατοικίδια σου και πολλοί θέλουν να το κάνουν.
Άλλωστε, είναι ένα δωρεάν εισιτήριο για διαμονή σε πολυτελή σπίτια σε όλο τον κόσμο. Θα μπορούσε τελικά το house – sitting (να φυλάς το σπίτι κάποιου) να είναι η απόλυτη ονειρική δουλειά; Τέσσερις μακροχρόνιοι sitters, μιλούν στην Daily Mail και εξηγούν γιατί τους αρέσει να δουλεύουν από το σπίτι ενός άλλου…
«Με το να φροντίζω σπίτια, έχω τριγυρίσει τα ελληνικά νησιά»
Η 44χρονη Σούζι Γιανγκ, είναι ψηφιακή σύμβουλος. Είναι ανύπαντρη και αυτή τη στιγμή κάνει house-sitting στην Ελλάδα. Εκτός από τη χώρα μας και τα ελληνικά νησιά, έχει επισκεφτεί για τον ίδιο λόγο την Ιταλία και τη Γαλλία.
«Είτε είμαι στην Αθήνα, στη Νάξο, στην Πάρο, στη Μύκονο ή στη Σαντορίνη, ανοίγω τα παράθυρα κάθε πρωί σε γαλάζιους ουρανούς, λευκά σπίτια σε σχήμα κύβου, μυρίζω το άρωμα πεύκου και έχω τουλάχιστον μία γάτα ή έναν σκύλο στα πόδια μου», λέει η Σούζαν.
«Άρχισα να φροντίζω κατοικίδια το 2017 αφού πούλησα το σπίτι μου στο Νότιγχαμ για να αναζητήσω μια περιπέτεια. Ήμουν ψηφιακή σύμβουλος και οι πελάτες μου ήταν σε όλον τον κόσμο, πράγμα που σήμαινε ότι θα μπορούσα να είμαι οπουδήποτε. Έβαλα τα υπάρχοντά μου σε μια αποθήκη, μπήκα σε έναν ιστότοπο house-sitting και ενώ αρχικά σκεφτόμουν να κατευθυνθώ προς την Ισπανία, κατέληξα τελικά στο Λονδίνο.
Φυσικά, οι τιμές των ακινήτων στη βρετανική πρωτεύουσα είναι υπέρογκες, αλλά το house-sitting με αφήνει να ζω σε σπίτια που δεν θα μπορούσα ποτέ να αντέξω οικονομικά.
Το πιο εντυπωσιακό ήταν ένα διαμέρισμα 1 εκατομμυρίων λιρών στο Holland Park με παράθυρα από το δάπεδο μέχρι την οροφή και βαθιά χαλιά που κατάπιναν τα πόδια μου.
Το δεύτερο ήταν ένα ρετιρέ στο Κιου με θέα στον Τάμεση και τους Κήπους Κιου. Μετά από αυτό, στη βόρεια Ιταλία φρόντισα δύο γάτες σε μια βίλα κοντά στο Βαρέζε με πέτρινα δάπεδα, ελιές και ένα ρέμα στον κήπο.
Στη Γαλλία, κάθισα σε ένα αγρόκτημα με άλογα, κατσίκες, κοτόπουλα και σκυλιά ενώ η οικογένεια παρευρέθηκε σε έναν γάμο. Οι ιδιοκτήτες πλήρωσαν τις πτήσεις μου.
Ωστόσο, δεν πληρώνομαι για το house-sitting, το εισόδημά μου προέρχεται από τη συμβουλευτική μου εργασία.
Το να προσέχεις σπίτια απαιτεί προγραμματισμό για να διασφαλίσω ότι έχω κάπου να πάω όταν τελειώσει μια περίπτωση – δεν έχω πλέον σπίτι στο Ηνωμένο Βασίλειο και δεν είμαι κοντά στην οικογένειά μου, οπότε βασίζομαι σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα στο Λονδίνο, μεταξύ των περιπτώσεων.
Η τελευταία φορά που φρόντισα σπίτι στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν το lockdown, ήταν ένα εξοχικό στο Ντέβον, με τζάκι και κήπο.
Στη συνέχεια, το περασμένο φθινόπωρο, όταν οι περιορισμοί χαλάρωσαν και η ζήτηση για house-sits επέστρεψε, μάζεψα τα πράγματα μου για την Ελλάδα, όπου φρόντιζα μια βίλα με θέα στη θάλασσα, νε μαρμάρινα δάπεδα και ένα τεράστιο τραπέζι φαγητού κάτω από μια πέργκολα στον κήπο.
Αγαπώ την Ελλάδα τόσο πολύ που έκανα αίτηση για διαμονή, πράγμα που σημαίνει ότι μπορώ να μείνω για πέντε χρόνια- κατά τη διάρκεια των οποίων θα συνεχίσω να ταξιδεύω και να προσέχω σπίτια σε όλη τη χώρα».
«Αυτό το φθινόπωρο θα το περάσω στην παραλία»
Η 41χρονη Κλερ Μπρουμέλ, είναι σύμβουλος επιχειρήσεων από το Κεντ και είναι ανύπαντρη. Έχει επισκεφτεί τις εξής χώρες με το house – sitting: Βραζιλία, Κόστα Ρίκα, Αμερική, Ελλάδα, Ισπανία και Ιρλανδία.
«Προσέχω σπίτια για επτά χρόνια από τότε που οι επιχειρήσεις του τότε φίλου μου κατέρρευσαν και δεν ήμασταν πια δεμένοι με το Λονδίνο. Ενώ καταλάβαμε τι θα κάνουμε στη συνέχεια, οι φίλοι μας πρότειναν να κοιτάξουμε το house-sitting», δηλώνει η Κλερ.
«Συνδεθήκαμε σε διάφορους σχετικούς ιστότοπους και έξι εβδομάδες αργότερα φτάσαμε στην Κόστα Ρίκα για το πρώτο μας sit, μετά από μια συνέντευξη στο Skype με τους ιδιοκτήτες», προσθέτει και συνεχίζει.
«Η Κόστα Ρίκα ήταν εκπληκτική με παραλίες, βουνά και ζούγκλα σε ακτίνα δέκα μιλίων από το ακίνητο, το οποίο ανήκε σε Αμερικανούς μετανάστες και είχε μεγάλο κήπο, μικρή πισίνα και δύο σκυλιά.
Έκτοτε, έχω βιώσει κάθε τύπο σπιτιού που μπορεί να φανταστεί κανείς, συμπεριλαμβανομένης μιας βίλας με 18 κρεβάτια στη Βραζιλία με μια τεράστια πισίνα, ασφάλεια στις εγκαταστάσεις και προσωπικό του σπιτιού.
Είναι αδύνατο να δώσω κατά μέσο όρο πόσους μήνες το χρόνο προσέχω σπίτια, καθώς κάθε χρόνος είναι διαφορετικός, αλλά συνήθως είναι τουλάχιστον μερικοί μήνες.
Οι οικογένειες μου εμπιστεύονται τα σπίτια τους και λατρεμένα κατοικίδια ζώα τους, και παίρνω πολύ σοβαρά το house-sitting, αλλά πάντα επιμένω στη χρήση αυτοκινήτου για να μπορέσω να φτάσω κάπου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και wifi για να μπορέσω να δουλέψω.
Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Key West της Φλόριντα, σε αυτό που είναι ίσως το αγαπημένο μου ακίνητο. Όταν ξεκίνησα να προσέχω σπίτια, περίμενα ότι τα τεράστια, αγγλικά εξοχικά σπίτια θα με ενθουσίαζαν περισσότερο, αλλά έχοντας μείνει σε πολλά που είναι χωρίς χαρακτήρα και αφιλόξενα (και ο καθαρισμός είναι ατελείωτος!), είναι τα ακίνητα που βγάζουν μια θαλπωή, αυτά που αγαπώ.
Αυτό το αμερικανικό σπίτι έχει το τέλειο μέγεθος με μια μικρή πισίνα και κήπο γεμάτο φοίνικες και ορχιδέες. Είμαι εδώ για μερικούς μήνες και, περιέργως, δεν υπάρχουν κατοικίδια για να φροντίσω.
Όταν δεν κάνω οικιακές δουλειές ή δεν ασχολούμαι με την επιχείρησή μου, κάνω γιόγκα στην παραλία ή βγαίνω στη θάλασσα με το σκάφος ενός φίλου, πλέοντας ανάμεσα στα δελφίνια.
Αλλά to Key West δεν είναι πάντα τόσο ειρηνικό. Πριν από μερικά χρόνια καθόμουν σε ένα όμορφο κτήμα με μεγάλη εξωτερική πισίνα όταν λάβαμε προειδοποιήσεις ότι ένας τυφώνας κατηγορίας πέντε κατευθυνόταν προς το μέρος μας.
Καρφώσαμε μανιωδώς τα παντζούρια και τις πόρτες και μετακινήσαμε τα αντικείμενα των ιδιοκτητών στον επάνω όροφο σε περίπτωση πλημμύρας, πριν από την υποχρεωτική εκκένωση δύο εβδομάδων στην Ατλάντα.
Όταν επιστρέψαμε, έπρεπε να επισκευάσουμε την οροφή, να σκάψουμε την πισίνα και να αγοράσουμε ένα αλυσοπρίονο για να αφαιρέσουμε τα πεσμένα δέντρα – οι ιδιοκτήτες είναι πάντα πρόθυμοι να επιστρέψουν τυχόν έξοδα έκτακτης ανάγκης, αρκεί να συμφωνήσω πρώτα μαζί τους.
Όταν ο σύντροφός μου και εγώ χωρίσαμε πριν από πέντε χρόνια, αναρωτήθηκα αν ήθελα να συνεχίσω να προσέχω σπίτια μόνη μου λόγω των προκλήσεων που μπορεί να παρουσιαστούν -φίδια, τυφώνες, κτλ. Αλλά για μένα δεν είναι δουλειά ή μακρές διακοπές, είναι ένας υπέροχος τρόπος ζωής.
Παρόλο που δεν πληρώνομαι για να προσέχω ένα σπίτι, οι πτήσεις και η ασφάλιση για να μείνω στο Key West για δύο μήνες κοστίζουν λιγότερο από 1.000 λίρες που πληρώνονται από τα επαγγελματικά μου έσοδα.
Δεν θα μπορούσα να νοικιάσω ένα σπίτι τόσο ωραίο όσο αυτό που μένω, και όταν επιστρέψω στο Ηνωμένο Βασίλειο θα μείνω με την οικογένειά μου μέχρι το επόμενο σπίτι που θα πρέπει να φροντίσω».
«Αισθάνομαι σαν την Κυρία της έπαυλης»
Η 31χρονη Αμρίτα Λαλ, ζει στο Λονδίνο, εργάζεται στο μάρκετινγκ και κάνει house-sitting για δέκα χρόνια. Έχει ταξιδέψει στην Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ινδία και την Ιταλία.
«Βγαίνοντας από ένα πρόσφατο house-sit για να βγάλω βόλτα τα λαμπραντόρ των ιδιοκτητών ενώ βρίσκονταν στην Ισπανία, αισθανόμουν σαν να είμαι η κυρία του αρχοντικού για μια εβδομάδα. Το ακίνητο ήταν σε ένα ιδιωτικό κτήμα στο Cotswolds με κήπους, τέσσερα μεγάλα υπνοδωμάτια, πολυελαίους και ασβεστολιθικά δάπεδα», αναφέρει η Αμρίτα.
«Ήταν πάρα πολύ διαφορετικό από το διαμέρισμα στο Λονδίνο που νοικιάζω μεταξύ των house-sits και πολύ αντίθετο με το ακίνητο που φρόντισα την περασμένη εβδομάδα. Έχω συναντήσει διάφορους τρόπους ζωής, από μια αγροικία κοντά στο Μπαθ με 15 κότες, μια γάτα και έναν κήπο γεμάτο λαχανικά, σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Βομβάης της Ινδίας. Αλλά το πιο αξέχαστο ήταν ένα παραθαλάσσιο σπίτι τεσσάρων υπνοδωματίων στη Νέα Ζηλανδία όπου το μόνο που μπορούσα να δω ήταν άμμος και ωκεανός».
«Oι οικογένειες, μου δείχνουν τεράστια εμπιστοσύνη και το να προσέχεις ένα ξένο σπίτι είναι μεγάλη ευθύνη. Υπήρξαν σκυλιά που θέλουν να φάνε τα πάντα και μερικά που αγχώνονται. Και πέρασα ένα Σαββατοκύριακο που έβγαζα νερό από την υδρορροή σε ένα σπίτι.
Ο κόσμος μένει έκπληκτος όταν τους λέω ότι προσέχω σπίτια, αλλά είναι επίσης υποστηρικτικοί καθώς γνωρίζουν ότι αγαπώ τα ζώα και τα ταξίδια και έχω δουλειά πλήρους απασχόλησης.
Πρόσφατα, τα περισσότερα house-sits ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά σχεδιάζω να ξεκινήσω να ταξιδεύω τώρα που οι περιορισμοί χαλάρωσαν. Ένα από τα σχέδια μου είναι να πάω να φροντίσω τέσσερις γάτες στη Σικελία τα Χριστούγεννα.
«Ένιωθα σαν να ήμουν σε ταινία όταν βρισκόμουν στο διαμέρισμα που κάποτε ανήκε στους Κένεντι»
Η 74χρονη Άντζελα Λόους, συνταξιούχος έμπορος, ζει κοντά στη Γλασκώβη με τον 76χρονο σύζυγό της, Τζον, συνταξιούχο μηχανικό.
Κάνουν house-sitting για δέκα χρόνια και η Άντζελα είναι υπεύθυνη των social media και μάνατζερ για μια εταιρεία house-sitting. Έχουν πάει στην Αμερική, τον Καναδά, τα Μπαρμπάντος, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γαλλία.
«Το να κάνεις house-sitting σε ένα πολυτελές διαμέρισμα εννέα υπνοδωματίων στο Μανχάταν με θέα στο Central Park της Νέας Υόρκης, σε έκανα να νιώθεις ότι πρωταγωνιστείς σε ταινία», λέει η Άντζελα.
«Η ιδιοκτήτρια, η οποία ήταν πρόεδρος παγκόσμιου διαφημιστικού πρακτορείου, το είχε αγοράσει από την οικογένεια Κένεντι και έλαβε 140 αιτήσεις όταν έβαλε αγγελία για house-sit έξι εβδομάδων και pet-sit για ένα χειμώνα. Ο Τζον και εγώ επιλεχθήκαμε και περάσαμε τον πιο απίστευτο χρόνο εξερευνώντας τη Νέα Υόρκη με το πιο ζωηρό από τα δύο σκυλιά της κυρίας, ένα λαμπραντούντλ που ονομάζεται Άλφι».
«Το συγκρότημα διαμερισμάτων ήταν τόσο πολυτελές που πατούσαμε ένα ειδικό κουμπί στο ασανσέρ καθώς φεύγαμε και θα μας περίμενε ήδη ένα ταξί όταν κατεβαίναμε κάτω. Οι ιδιοκτήτες το πούλησαν τέσσερα χρόνια αργότερα και αγόρασαν το πιο όμορφο σπίτι στο Σαν Ντιέγκο, εκεί που έπρεπε να βρίσκομαι τώρα και να το φροντίζω, αλλά δεν γίνεται με τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς στις ΗΠΑ».
«Άρχισα να ασχολούμε με το house-sitting πριν από δέκα χρόνια αφότου πέθανε το αγαπημένο μου σπάνιελ, η Χόλι. Η γυναίκα που φρόντιζε τα κατοικίδια μας, μας πρότεινε να τη βοηθήσω να φροντίσει τα ζώα άλλων ανθρώπων για να διοχετεύσω τη θλίψη μου.
Έκτοτε έχουμε κάνει 200 house-sits μέσω του αξιόπιστου houseitters.com, μιας συνδρομητικής πλατφόρμας όπου όλοι πληρώνουν ετήσια συνδρομή και κανένα άλλο χρήμα δεν αλλάζει χέρια».
«Οι sitters κάνουν αυτό το πράγμα δωρεάν, πληρώνουμε τα έξοδα ταξιδιού και τα συναφή μας έξοδα και έχουμε το τεράστιο προνόμιο να μένουμε στα σπίτια άλλων ανθρώπων και να φροντίζουμε τα αγαπημένα τους ζώα. Είναι κατάλληλο για ανύπαντρους, για ζευγάρια ή οικογένειες, ειδικά για εκείνους που φοιτούν στο σπίτι.
Πριν από την πανδημία φροντίζαμε σπίτια για 52 εβδομάδες το χρόνο, αλλά φέτος έχουμε κάνει μόνο 12 εβδομάδες. Ελπίζουμε σύντομα να επαναλάβουμε περισσότερες από τις υπέροχες εμπειρίες που ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια».
«Πάρτε για παράδειγμα την εκπληκτική περίπτωση house-sitting τριών εβδομάδων που κάναμε για μια οικογένεια στη Γαλλία στο τεράστιο σπίτι τους. Ήταν αμπελουργοί που προμήθευαν πολλούς από τους οίκους σαμπάνιας και εφοδίαζαν το ψυγείο τους με εξαιρετική σαμπάνια για εμάς ως δώρο ενώ φροντίζαμε τα σκυλιά τους.
Πιο κοντά στο σπίτι, φροντίσαμε ένα εξοχικό σπίτι σε ένα χωριό Σάφολκ και ένα πολυτελές σπίτι στο Σάρεϊ, όπου φροντίζαμε ένα γηρασμένο Λαμπραντόρ και τρία γουρούνια, ένα εκ των οποίων πάντα ερχόταν στο σπίτι για δείπνο. Πιο μακριά, γλιτώσαμε τον βρετανικό χειμώνα για να περάσουμε τρεις μήνες σε ένα σπίτι στο Μπρίσμπεϊν της Αυστραλίας, με μια υπαίθρια κουζίνα και χρήση του μετατρέψιμου αυτοκινήτου της οικογένειας».
«Στη συνέχεια, υπήρχαν τρεις περιπτώσεις στα Μπαρμπάντος, συμπεριλαμβανομένης μιας περιφραγμένης βίλας μπροστά στον ωκεανό με τέσσερα υπνοδωμάτια, μια πισίνα υπερχείλισης και τεράστιες βεράντες για διασκέδαση. Είχαν καθαρίστριες, υπηρέτριες και κηπουρούς, πράγμα που σήμαινε ότι θα μπορούσαμε να επικεντρωθούμε στο Λαμπραντόρ.
Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που κάναμε house-sitting, ήταν σε μια εντυπωσιακή βίλα με θέα στη Μεσόγειο στην Ισπανία-δεν ήταν κακό μέρος για να περάσεις οκτώ μήνες! Τα παιδιά μας και οι σύντροφοί τους πέταξαν και μας βρήκα για Ισπανικά Χριστούγεννα μετά από πρόσκληση των ιδιοκτητών.
Φυσικά, υπήρξαν προκλήσεις, όπως ένα τεράστιο σμήνος σφηκών στην τραπεζαρία ενός εξοχικού σπιτιού όπου είχαν φωλιάσει στην οροφή και νερό που αναβλύζει από την οροφή σε ένα όμορφο σπίτι στο Λονδίνο.
Είναι ανάμεσα στους λόγους που οι ιδιοκτήτες επιλέγουν την ασφάλεια να έχουν κάποιον στο σπίτι τους όταν λείπουν, οπότε τέτοια προβλήματα μπορούν να εντοπιστούν και να αντιμετωπιστούν αμέσως. Λατρεύουμε να μπορούμε να ταξιδεύουμε και να απολαμβάνουμε την αγάπη μας για τα ζώα».