Ηκόντρα ήταν αδυσώπητη. Κάποιοι έχουν φάει έως και εφτά από δαύτα σε μία ημέρα (ναι, ήμασταν μερακλήδες μπροστά από ένα ψυγείο) για να καλύψουν το χαμένο έδαφος ή να προσπεράσουν τον αντίζηλο στην καταμέτρηση.
Όταν ο Πάγκαλος και όλοι οι υπόλοιποι τα έτρωγαν μαζί, εμείς, αγουροξυπνημένα ακόμη άδολα αμνοερίφια, στην ανατολή του πράσινου ήλιου, τρώγαμε σωρηδόν παγωτά για να κάνουμε ρελάνς στη διαφαινόμενη ήττα στα μπάνια (ή κάναμε περισσότερα μπάνια για να ισοσκελίσουμε το φιάσκο στα παγωτά).
Μερικοί τα έγραφαν κιόλας για να μην χάσουν το μέτρημα, αλλά βέβαια οι πιο σπαστικοί ήταν αυτοί που έκαναν στάνταρ μπάνιο δύο φορές την ημέρα και μετά από κάθε μπάνιο χτυπούσαν και δύο παγωτά. Ήταν οι επονομαζόμενοι και «untouchables».
Οι 40+ γνωρίζουν φυσικά. Έχοντας ζήσει σε τέτοια εποχή (άκρατου ανταγωνισμού) πώς να μην έχεις χαρίσει στον ουρανίσκο σου ατελείωτες γεύσεις τυποποιημένου παγωτού; Δεν ήξερες τότε ούτε Ελένη, ούτε Αγγέλα, μόνο «ΔΕΛΤΑ» και «ΕΒΓΑ» (άντε και Algida).