Ένα από τα στοιχεία που είναι πέρα για πέρα γοητευτικό στις «ελαφρές» ταινίες, αυτές που δεν τις βλέπουμε για να καλύψουμε την σκληρή σινεφίλ πλευρά μας αλλά απλά για να διασκεδάσουμε και να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας, είναι το πόσο… χαλαρά αντιλαμβάνονται την αφήγησή τους: λογικά κενά, άλματα στο σενάριο και άλλα τέτοια που σε άλλες ταινίες θα μπορούσαν να μας ξενερώσουν, εδώ είναι πέρα για πέρα γοητευτικά.
Μια ταινία που αποτελεί την επιτομή αυτού του τύπου κινηματογράφου είναι φυσικά το υπεραγαπημένο «Top Gun» του 1986 με τον Τομ Κρουζ, το οποίο άλλωστε έχει την τιμητική του αυτές τις μέρες λόγω του σίκουελ που πρόσφατα κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους.
Και αν και αυτή την ταινία την αγαπάμε πολύ, πρέπει να το παραδεχθούμε: είναι γεμάτη λάθη, απόρροια του γεγονότος ότι οι δημιουργοί της ήθελαν κατά βάση να γυρίσουν κάτι διασκεδαστικό και έτσι, για μερικά λαθάκια δεν χάλασε και ο κόσμος.