Συμπληρώθηκε μια δεκαετία από τη μαύρη ημέρα που η Μυρτώ κακοποιήθηκε βάναυσα μένοντας ανάπηρη αλλά η μητέρα της δηλώνει παρούσα.
Συγκλονίζει η Μαρία Κοτρώτσου, δέκα χρόνια μετά την επίθεση στην κόρη της Μυρτώ σε παραλία της Πάρου.
Ήταν 22 Ιουλίου του 2012, όταν το έφηβο κορίτσι περπατούσε αμέριμνη σε παραλία του νησιού και ο πακιστανικής καταγωγής Αμέτ Βακάς την πλησίασε, τη βίασε και προσπάθησε να τη σκοτώσει χτυπώντας το κεφάλι της στα βράχια.
Λόγω των βαρύτατων χτυπημάτων της, η Μυρτώ από τότε και έπειτα έχει μόνιμη αναπηρία, δυσκολεύεται να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, ενώ έχει υποστεί και πλήρη κινητική παράλυση στα κάτω άκρα. Ο Γολγοθάς που ανεβαίνει είναι μεγάλος…
Η μητέρα της, όλα αυτά τα χρόνια στέκεται σαν βράχος στη Μυρτώ.
Αναλυτικά η ανάρτηση της μητέρας
«Μυρτώ μου,
10 χρόνια… από την ημέρα που ήρθες αντιμέτωπη με ένα δράκο και επέζησες…
10 χρόνια… από την μέρα που σταμάτησε η ζωή σου γιατί υπάρχεις αλλά στην ουσία δεν ζεις…
10 χρόνια… από την μέρα που σε είδα όρθια για τελευταία φορά στάθηκες, μου μίλησες και προχώρησες. Η εικόνα σου αυτή θα με στοιχειώνει πάντα!
10 χρόνια… από την μέρα που σταμάτησες να ζεις όπως ζουν τα παιδιά της ηλικίας σου
10 χρόνια… ατέλειωτου πόνου και 8 χειρουργείων μετά και το τελευταίο πριν 6 μήνες
10 χρόνια… δυστυχίας και θλίψης για όλους εμάς που σε βλέπουμε ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και δεν ακούμε την φωνή σου
10 χρόνια… που μου αρκεί η ανάσα σου το φωτεινό σου χαμογελά και η ζεστασιά του κορμιού σου
10 χρόνια… που έμαθα ποσό πολύτιμη είναι η ανάσα, γιατί είναι ζωή!
10 χρόνια… που περιμένω για λίγη βελτίωση και πιέζω τον εαυτό να ελπίζει!
10 χρόνια… υπομονής επιμονής ελπίδας και ατελείωτου αγώνα!!!
Και όλα αυτά δεν είναι λόγια απλά είναι λόγια ψυχής που στάζουν πόνο! γιατί κάθε μέρα κάθε μήνας κάθε χρόνος μετράει και βαραίνει περισσότερο….
Και το ΤΕΡΑΣ ζητάει ….ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ– ΑΔΕΙΑ και δεν ξέρω τι άλλο!
Εσύ ούτε αποφυλάκιση από την κατάσταση που σε καταδίκασε μπορείς να έχεις, ούτε κάν 3 η 5 ημέρες μόνο για να σταθείς όρθια και να μιλήσεις.
Δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία για να το ξανακάνει ( αφού σ αυτό το στάδιο τα κτήνη δεν θεραπεύονται) και το κρίμα στο λαιμό σας…
Εγώ ότι ήταν να χάσω το έχασα…
Αλλά είπαμε οι θύτες έχουν δικαιώματα. Τα θύματα δεν έχουν.
Δεν θα σταματήσω ΠΟΤΕ να παλεύω για εσένα είτε ζωντανή είτε νεκρή παρά μόνο όταν σε δω ΟΡΘΙΑ,
και αυτό είναι υπόσχεση!!!».