Έναν «ζωντανό εφιάλτη» έζησε μία μητέρα από την Αγγλία η οποία αποφάσισε να κάνει χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους στην Τουρκία, η οποία όμως δεν πήγε καθόλου καλά.
Η 36χρονη Ντόνα Γουόρθινγκτον από το Μπέρμιγχαμ, πάλευε με το βάρος της για χρόνια.
Είχε δοκιμάσει άπειρες δίαιτες, είχε προσλάβει μέχρι και personal trainer, ωστόσο, είτε δεν έβλεπε καθόλου αποτελέσματα, είτε μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, έπαιρνε ξανά πίσω το βάρος.
Όταν όμως έφτασε να ζυγίζει 125 κιλά και άρχισε να δυσκολεύεται να περπατήσει, να νιώθει δύσπνοια καθώς και έντονο πόνο ακόμη και σε μια απλή διαδρομή από το σπίτι μέχρι το σχολείο των παιδιών της, κατάλαβε ότι έπρεπε να κάνει κάτι.
Κάποια μέρα όμως συνάντησε τυχαία μια φίλη της, την Μπέκι, η οποία είχε επίσης παλέψει στο παρελθόν με το βάρος της. Η Ντόνα θυμήθηκε ότι είχε να την δει αρκετό καιρό και σοκαρίστηκε από την απώλεια βάρους της.
«Ήταν σαν άλλος άνθρωπος. Θαύμαζα την καλλίγραμμη σιλουέτα της με το σορτσάκι της. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν αυτή» λέει. «Και τότε μου είπε ότι είχε πάει στην Τουρκία για αισθητική επέμβαση και, καθώς δεν είχε εκείνη επιπλοκές, άρχισα να το σκέφτομαι κι εγώ».
Ζήτησε λοιπόν τα στοιχεία της κλινικής και έκλεισε αμέσως ραντεβού. Ωστόσο, ο 49χρονος σύζυγός της, «τρομοκρατήθηκε» με την απόφασή της και προσπάθησε να την προειδοποιήσει. Το ίδιο και άλλοι συγγενείς τους. «Όλοι μου έλεγαν: ‘Κι αν σου συμβεί κάτι; Σκέψου τα παιδιά σου’».
Η Ντόνα όμως, αποφάσισε να προχωρήσει με την επέμβαση ούτως ή άλλως, πεπεισμένη πως το έκανε για την οικογένειά της – παρά τους δισταγμούς τους. «Επέλεξα την επέμβαση για να γίνω καλύτερη μητέρα και να απολαμβάνω περισσότερο τη ζωή μαζί τους» επέμεινε.
«Ήθελα να γίνω πιο υγιής. Όλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζα – υψηλή χοληστερόλη, πονοκέφαλοι και πόνοι στις αρθρώσεις – οφείλονταν στο υπερβολικό βάρος. Και είχα βαρεθεί».
Η Ντόνα υποβλήθηκε τελικά σε επέμβαση γαστρικού μανικιού αξίας 2.900 λιρών, τον Ιούλιο του 2022. Όπως λέει: «Η κλινική στο φυλλάδιό της περιέγραφε ότι ήταν πολυτελής, αλλά ο χώρος βρωμούσε σαν σάπια αυγά. Έπρεπε να υπογράψω πολλά έντυπα, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω τι έλεγαν καθώς ήταν όλα στα τουρκικά.
Τους έδωσα τα χρήματα και ετοιμαστήκαμε για το χειρουργείο. Ο Άντριαν είπε ότι θα με έβλεπε σε δύο ώρες, καθώς τόσο του είχαν πει ότι θα διαρκούσε η επέμβαση, αλλά εγώ βγήκα από το χειρουργείο μετά από 4 ώρες».
«Όταν ξύπνησα από το χειρουργείο, είχα αφόρητους πόνους και δυσκολευόμουν να αναπνεύσω και τα έκανα πάνω μου από τον πόνο. Έκλαιγα προσπαθώντας να τραβήξω την προσοχή των νοσηλευτών, αλλά μου έλεγαν να μην φωνάζω. Ήταν σαν να ήμουν σε μια ζωντανή κόλαση. Και λυπάμαι πραγματικά γι’ αυτό».
Τρεις ημέρες μετά το χειρουργείο επέστρεψε στο σπίτι της στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά ήταν σαφές πως κάτι δεν πήγαινε καλά καθώς η 36χρονη δεν μπορούσε ούτε να φάει ούτε να πιει τίποτα.
Το βάρος της άρχισε να πέφτει δραστικά χάνοντας 8 κιλά μέσα σε λιγότερο από 5 ημέρες. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και της τοποθετήθηκε σωλήνας σίτισης καθώς και υγρά, επειδή ήταν σοβαρά υποσιτισμένη και αφυδατωμένη.
Ένας χειρουργός της είπε ότι ήταν η χειρότερη επέμβαση που είχε δει ποτέ και πως οι γιατροί στην Τουρκία είχαν αφαιρέσει το 93% του στομάχου της, πράγμα που σήμαινε ότι το εναπομείναν ήταν πολύ μικρό».
Σύμφωνα με το NHS κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας επέμβασης γαστρικού μανικιού, αφαιρείται συνήθως το 80% του στομάχου.
Το 2024 υποβλήθηκε σε νέα επτάωρη επέμβαση για να επαναφέρει το στομάχι της, με την προσθήκη ιατρικού πλέγματος.
«Τους παρακαλούσα να με φτιάξουν. Πέρασα τρεις εβδομάδες στο νοσοκομείο, όπου ήλπιζα ότι το στομάχι μου θα μπορούσε να γίνει μεγαλύτερο – αλλά δεν υπήρξε καμία τύχη» δήλωσε.
Μετά από αυτή τη δοκιμασία, η Ντόνα εξακολουθεί να μην μπορεί να καταπιεί παρά μόνο μερικές μικρές μπουκιές. Έχει επίσης εισαχθεί δύο φορές με σηψαιμία και πνευμονία, καθώς η κατάσταση του σώματός της συνεχίζει να επιδεινώνεται.
Κι αντί να γίνει μια πιο υγιής μητέρα, η Ντόνα, νοσταλγεί την παλιά της ζωή. «Έχω χάσει τόσα πολλά με την οικογένειά μου. Μου λείπουν οι μέρες που το μόνο χειρότερο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν να μην μπορώ να πάω στην πισίνα με τα παιδιά μου.
Τώρα όμως, δεν μπορώ να περάσω καθόλου χρόνο με τα παιδιά μου. Μεγαλώνουν μπροστά στα μάτια μου και δεν συμμετέχω σε τίποτα από αυτά. Είναι σπαρακτικό».
«Ο Αντριάν δεν κοιμάται πια, καθώς τσεκάρει συνεχώς για να βεβαιωθεί ότι αναπνέω. Τα παιδιά μου αρχίζουν να χτυπούν την πόρτα αν δεν απαντήσω αμέσως. Αν είχα διαβάσει μία ιστορία σαν τη δική μου, δεν θα είχα κάνει ποτέ την εγχείρηση.
Αν όμως επιλέξετε να κάνετε την εγχείρηση στην Τουρκία, κάντε την έρευνά σας – μην βασίζεστε στην εμπειρία ενός ατόμου. Θα προτιμούσα να είμαι χοντρή και να παλεύω, παρά να περνάω κάθε μέρα αναρωτώμενη αν θα είναι η τελευταία μου».