Όλα ξεχνιούνται, ο πόνος ξεχνιέται, η απώλεια ξεχνιέται, το καλό που τους έκανες ξεχνιέται, μόνο η μάνα μου δεν ξεχνιέται που της έχω πάρει το τάπερ Οικογενειακές ιστορίες, Πως μι το'πες; Οικογενειακές ιστορίες
Μου λέει η κόρη μου «τώρα που θα στείλουν τους βαθμούς, να θυμηθείς ότι και εσύ ήσουν κάποτε μαθήτρια»
Με σταματάει αστυνομία, έρχεται θηλυκιά. Αλυσίδες έχεις με λέει; Έχω τη λέω. Χειροπέδες έχεις τη λέω; Έχω με λέει. Γίναμε τη λέω. Ακόμα γελάει
Βγαίνω μπαλκόνι, άρχισε να ψιλοβρέχει, έφτασε η Μπάρμπαρα λέω στον πατέρα μου. Ποια Μπάρμπαρα μου λέει. Η συνυφάδα της Βούλας από τη Σαμονα της συμπεθέρας της Χρυσούλας. Δεν είδα μου λέει, είχε πολύ κόσμο στην κηδεία, τέσσερις παπάδες είχε. Πάω να πάρω τσίπουρο
Στην Αττική οδό και στην Κατεχάκη, εκτός από αλυσίδες, είναι υποχρεωτικό να έχετε μαζί σας τρόφιμα, νερό, κουβέρτες, ραδιοφωνάκι, φακό, γεμάτο ρεζερβουάρ, χιονοπέδιλα και ένα σκυλί Αγίου Βερνάρδου