Μίκης Θεοδωράκης και Γρηγόρης Μπιθικώτσης υπήρξαν ένα δίδυμο – σταθμός στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, χωρίζοντας την τέχνη της μελοποίησης μεγάλων ποιητών στο πριν και το μετά.
Το αποτέλεσμα άγγιξε την τελειότητα σε επίπεδο σύνθεσης και ερμηνείας, καθώς ο κορυφαίος συνθέτης βρήκε στη «ξύλινη φωνή» του χαρισματικού τραγουδιστή τον ιδανικό εκφραστή του Επιτάφιου, της Ρωμιοσύνης, του Άξιον Εστί και του Αρχιπελάγους μεταξύ άλλων.