Αντίθετα με την βιομηχανία της μεγάλης οθόνης, στην οποία τα budgets επειδικνύονται κατά την διαφημιστική καμπάνια κάθε ταινίας για να τραβήξουν την προσοχή του φιλοθεάμωνος κοινού, τα μουσικά κονδύλια δεν τείνουν να συζητώνται και τόσο.
Έτσι και παρά το τεράστιο μέγεθος της μουσικής βιομηχανίας, οι μουσικόφιλοι σπάνια συνειδητοποιούν το πραγματικό κόστος εγγραφής ενός μουσικού άλμπουμ.
Κι αν στις ταινίες το κόστος ρυθμίζεται από τα οπτικά εφέ και το budget των πρωταγωνιστών, στην περίπτωση των δίσκων ευθύνονται κυρίως οι απαιτήσεις των καλλιτεχνών που κατά την γνώμη τους διευκολύνουν την δημιουργία του άλμπουμ, ενώ στην πραγματικότητα δεν κάνουν κάτι παραπάνω από το να εκτινάξουν το ποσό στα ύψη.
Ας δούμε όμως τους δίσκους που κοστισαν μια …περιουσία για να ηχογραφηθούν και μάλιστα χωρίς να ανταποδώσουν με τις πωλήσεις.
#10: Metallica – Metallica (The Black Album):
Κόστισε 1.000.000 δολάρια
Το ομώνυμο άλμπουμ των Metallica, το πέμπτο κατά σειρά, εξίσου γνωστό και ως The Black Album, σηματοδοτεί την περίοδο που η μπάντα άρχισε να εγκαταλείπει τις ρίζες της και να προχωρεί σε μια πιο mainstream κατεύθυνση, γράφοντας singles που γίνονταν τεράστιες επιτυχίες όπως το Enter Sandman και το Nothing Else Matters.
Βέβαια ένας λόγος που το συγκεκριμένο άλμπουμ πήγε καλά, είναι ακριβώς το ότι η μπάντα ξόδεψε πολλά λεφτά κατά την παραγωγή και ηχογράφησή του.
Τα τραγούδια του άλμπουμ γράφτηκαν ηχογραφήθηκαν και ξαναγράφτηκαν (για να ηχογραφηθούν ξανά και ξανά) μέχρι να βγάλουν ένα άρτιο αποτέλεσμα τόσο από άποψη στοίχων όσο κι από άποψη μουσικής.
Το άλμπουμ επιμελήθηκε τρεις φορές ο παραγωγός Bob Rock με αποτέλεσμα το κόστος του να φτάσει σχεδόν το ένα εκατ. δολάρια, δημιουργώντας έτσι και τον πιο ακριβό δίσκο heavy metal που δημιουργήθηκε ποτέ.
Στην περίπτωση μάλιστα που το μουσικό κόστος σας ακούγετε μεγάλο, εξίσου μεγάλο ήταν και το συναισθηματικό. Κατά την διάρκεια παραγωγής του άλμπουμ τόσο ο Lars Ulrich όσο και Kirk Hammett καθώς και ο Jason Newsted, χώρισαν τις συζύγους τους.
#9: The Darkness – One Way Ticket To Hell…And Back:
Κόστισε 1.000.000 λίρες (περίπου 1.400.000 εκατ. δολάρια)
Ακολουθώντας την επιτυχία του πρώτου τους άλμπουμ Permission to Land -το οποίο περιλάμβανε επιτυχίες όπως το I Believe In A Thing Called Love, Growing On Me και Love Is Only A Feeling οι οποίες έγιναν πλατινένιες σε διάφορα μέρη του κόσμου- το επόμενο άλμπουμ της μπάντας One Way Ticket To Hell…And Back θεωρήθηκε αρκετά αμφιλεγόμενο.
Σε αντίθεση μάλιστα με την ηχογράφηση του προηγούμενου δίσκου, αυτή δεν κύλησε και τόσο ομαλά. Η πολυπλοκότητα της μουσικής άρχισε να δημιουργεί προβλήματα, τα οποία οξύνθηκαν από την επιθυμία του Justin Hawkins για τελειότητα.
Κάποια από τα κομμάτια του δίσκου περιλάμβαναν περισσότερα από εκατό διαφορετικά αποσπάσματα κιθάρας, μερικά εκ των οποίων ακούγονται μόνο για μερικά δευτερόλεπτα.
#8: Fleetwood Mac – Tusk
Κόστισε 1.500.000 δολάρια
Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως έχοντας δημιουργήσει 12 άλμπουμ στην καριέρα τους θα ήξεραν το μυστικό πώς να κρατήσουν το κόστος σε ένα λογικό επίπεδο.
Στην πραγματικότητα όμως αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση του Fleetwood Mac, του 12ου άλμπουμ που ηχογράφησαν οι Tusk το 1979.
Την ημέρα της κυκλοφορίας του, το συγκεκριμένο άλμπουμ αποτελούσε το πιο ακριβό άλμπουμ που ηχογραφήθηκε ποτέ, έχοντας κοστίσει σχεδόν ενάμιση εκατ. δολάρια.
Αρχικά η μπάντα ήθελε να αποκτήσει το δικό της στούντιο για τις ανάγκες της ηχογράφησης, αλλά εντέλει τα λεφτά ξοδεύτηκαν στο να επενδύσει με ξύλο το πάτωμα του Studio D, της Village Recorder στο Λος Άντζελες καθώς και στο να προμηθευτεί το συγκρότημα με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Στο τέλος, αποκαλύφθηκε ότι το κόστος του άλμπουμ άγγιξε το 1.500.000 δολάρια και παρά τους 4 εκατ. δίσκους που πουλήθηκαν, οι οποίοι έφεραν ένα κάποιο κέρδος, το όλο εγχείρημα θεωρήθηκε αποτυχημένο.
#7: Kanye West – My Beautiful Dark Twisted Fantasy
Κόστισε 3.000.000 δολάρια
Ηχογραφημένο στα Avex Recording Studio στην Χονολουλού της Χαβάης, το άλμπουμ του Kanye West «My Beautiful Dark Twisted Fantasy» θεωρήθηκε τεράστια δισκογραφική επιτυχία και πήρε πολύ καλές κριτικές. Αλλά για να φτάσει σε αυτό το σημείο ξοδεύτηκαν ένα βουνό λεφτά….
Μερικοί μουσικοί θεωρούνται τυχεροί εάν μπορέσουν να προσθέσουν πολλά και ιδιαίτερα μουσικά όργανα στα τραγούδια ενός άλμπουμ.
Στην περίπτωση του Kanye, στο δίκσο προστέθηκαν οι αγαπημένοι του παραγωγοί και καλλιτέχνες, συμπεριλαμβάνομένων των Pusha T, Nicki Minaj, Drake, Jay-Z, Eminem, Rihanna, Elton John και Justin Vernon.
Κάπως έτσι ο Kanye ξόδεψε σχεδόν 3 εκατ. δολάρια της δισκογραφικής του Def Jam.
Βέβαια το κόστος ανέβηκε κι από την απόφασή του να νοικιάσει τρία διαφορετικά δωμάτια από τα στούντιο της Χονολουλού ώστε να μπορεί να αλλάζει παραστάσεις κάθε φορά που αισθανόταν μπλοκαρισμένος ή πως δεν βρισκόταν στην κατάλληλη διάθεση για ηχογράφηση.
#6: Korn – Untouchables
Κόστισε 4.000.000 δολάρια
Το άλμπουμ των Korn, Untouchabless που κυκλοφόρησε το 2002, ήταν το πέμπτο άλμπουμ της μπάντας και σε αυτό αναβίωναν κομμάτια του 1999.
Από την στιγμή της κυκλοφορίας του το άλμπουμ καταγράφηκε ως επιτυχία, πουλώντας σχεδόν 500.000 δίσκους την πρώτη κιόλας εβδομάδα. Μάλιστα κέρδισε και Grammy για το κομμάτι Here To Stay.
Σύμφωνα με την ίδια την μπάντα όμως, κατά την ηχογράφησή του οι καλλιτέχνες υπήρξαν ιδιαιτέρως επιπόλαιοι σχετικά με τα έξοδα.
Για τις ανάγκες του δίσκου νοίκιασαν πέντε σπίτια στο Φοίνιξ, με κόστος 10.000 δολαρίων έκαστο, για τέσσερις μήνες. Το ίδιο έκαναν και στο Λος Άντζελες καθώς και στον Καναδά.
Το υπέρογκο ποσό των 4 εκατ. δολαρίων συμπληρώθηκε με το υπεράριθμο βοηθητικό προσωπικό. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως από τα 4 εκατ. δολάρια μόνο τα 700.000 δολάρια ξοδεύτηκαν στην πραγματικότητα για την ηχογράφηση του άλμπουμ.
Ευτυχώς για την μπάντα, τόσο οι πωλήσεις όσο και η περιοδεία που το ακολούθησε έβγαλε πολύ περισσότερα, ισοφαρίζοντας το κόστος παραγωγής του.
#5: Def Leppard – Hysteria
Κόστισε 5.000.000 δολάρια
Εν ετει 1987, οι Def Leppard’s ηχογράφησαν το άλμπουμ Hysteria. Υπήρξε ένα από μεγαλύτερα άλμπουμ που είχαν κυκλοφορήσει ποτέ σε βινύλιο, επιπλέον ήταν και το μεγαλύτερο σε πωλήσεις άλμπουμ της μπάντας, καταφέρνοντας να πουλήσει 25 εκατ. αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.
Γεγονός που αποδίδεται εν μέρει στην τύχη και σε όλα τα συμβάντα που συνόδεψαν την ηχογράφησή του που διήρκεσε σχεδόν 4 χρόνια.
Όπως ήταν αναμενόμενο οι καθυστερήσεις αύξησαν το κόστος του, το οποίο εντέλει ανήλθε στα 5 εκατ. δολάρια.
Αρχικός παραγωγός του άλμπουμ ήταν ο Robert Lange, ο οποίος κάποια στιγμή εγκατέλειψε το πρότζεκτ εξαντλημένος.
Τότε ανέλαβε ο βασικός στιχουργός των Meat Loaf, Jim Steinman αλλά το όραμά του για τον ήχο του δίσκου δεν ταίριαζε και τόσο με αυτό της μπάντας κι έτσι κάποια στιγμή αποβιβάστηκε και αυτός από το πλοίο.
Το χειρότερο όμως που μεσολάβησε αυτά τα 4 χρόνια ήταν το ταγικό ατύχημα με μηχανή του ντράμερ των Def Leppard, Rick Allen, κατά το οποίο έχασε το χέρι του.
Ο ίδιος δεσμεύτηκε να επιστρέψει στην μπάντα παρά την αναπηρία του, αλλά του πήρε αρκετό χρόνο να αναρρώσει. Περίπου το ίδιο διάστημα χρειάστηκε για να «αναρρώσει» και ο Robert Lange ο οποίος επανήλθε στη θέση του παραγωγού του άλμπουμ.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το κόστος του άλμπουμ να εκτιναχθεί στα 5 εκατ. δολάρια, ποσό αμυθητο για το 1987.
#4: Garth Brooks – Garth Brooks In… The Life Of Chris Gaines
Κόστισε 5.000.000 δολάρια και 15.000.000 δολάρια για το μάρκετινγκ
Ένα από τα πιο παράξενα και αρρωστημένα κατά πολλούς άλμπουμ που κυκλοφόρησαν ποτέ, ήταν του δημιουργού της country Garth Brooks ο οποίος δημιούργησε το 1999 την φανταστική περσόνα ενός ροκ σταρ, ονόματι Chris Gaines.
Το άλμπουμ λεγόταν αλλιώς Greatest hits, μια φάρσα η οποία θα μπορούσε να θεωρηθεί χιουμοριστική και έξυπνη εάν συνδυαζόταν με κάποια ποιότητα.
Ο Brooks μάκρυνε τα μαλλια του, τα έβαψε μαύρα, έβαλε λίγο eye liner και ξεκίνησε να γράφει σκυθρωπούς ροκ στίχους.
Η ηχογράφηση του άλμπουμ φαίνεται πως κόστισε περίπου 5 εκατ δολάρια ενώ άλλα 15 εκατ οδλάρια λέγεται πως ξοδεύτηκαν για την προώθηση του. Το ποσό χαρακτηρίστηκε από πολλούς υπέρογκο, ειδικά για να το εμπιστευθείς σε έναν …ασταθή χαρακτήρα.
Κατά την κυκλοφορία του, το άλμπουμ έλαβε και θετικές και αρνητικές κριτικές και πούλησε περίπου 2 εκατ. δίσκους. Γεγονός που θα φαινόταν ικανοποιητικό, εάν δεν είχε ξοδευτεί μια περιουσία για ένα πρότζεκτ που χαρακτηρίστηκε ως παταγώδη αποτυχία.
#3: Guns N’ Roses – Chinese Democracy
Κόστισε 13.000.000 δολάρια μη συμπεριλαμβάνομένων των εξόδων για το marketing
Όταν πρόκειται για τους Guns N Roses λίγα άλμπουμ δεν έχουν καταγραφεί ως επιτυχίες. Ανάμεσά τους σίγουρα συγκαταλέγεται το Chinese Democracy, μια ηχογράφηση που διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία και που πολλοί θεώρησαν πως δεν έπρεπε να κυκλοφορήσει ποτέ.
Ένας από τους σημαντικότερους λόγους γι αυτό είναι σίγουρα το τεράστιο κόστος του δίσκου, ξοδεύτηκαν σχεδόν 13 εκατ. δολάρια. Ένας άλλος είναι τα χρόνια που χρειάστηκαν για την ηχογράφηση, δέκα και πλέον.
Που ακριβώς πήγαν τα χρήματα; Αρχικά, το νοικιασμένο στούντιο κόστιζε σχεδόν 50.000 δολάρια το μήνα.
Οι κιθάρες νοικιάστηκαν αν και θα κόστιζε πολύ λιγότερο να είχαν αγοραστεί. Τα μέλη της μπάντας και το προσωπικό που απασχολούσαν πληρωνόταν καθόλο το διάστημα της ηχογράφησης…
Προσθέτοντας σε όλα αυτά ότι ο Axl Rose συχνά πυκνά δεν εμφανιζόταν στο στούντιο για μεγάλες περιόδους, κατανοεί κανείς, εν μέρει, το προαναφερθέν ποσό!
#2: Mariah Carey – Glitter
Κόστισε 22.000.000 δολάρια για την ταινία και 28.000.000 δολάρια για να …ξεχαστεί
Πολλές φορές τα πράγματα πηγαίνουν τόσο άσχημα που οι δισκογραφικές εταιρείες ξοδεύουν μια περιουσία, όχι για τη δημιουργία ενός άλμπουμ αλλά για να κάνουν το κοινό να …ξεχάσει ότι υπήρξε ποτέ.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην περίπτωση του Glitter της Mariah Carey που κυκλοφόρησε το 2001 είναι ένα soundtrack album της ομώνυμης ταινίας. Και τα δύο όμως αποδείχτηκαν τεράστιες εμπορικές αποτυχίες.
Το 8ο άλμπουμ της καλλιτέχνιδας, κυκλοφόρησε το 2001 από την Virginia Records και είχε εξίσου υψηλό προυπολογισμό όπως η ταινία με την οποία συνδυάστηκε (περίπου είκοσι δύο εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για να γυριστεί).
Σε εντελώς διαφορετικό στυλ από ότι μέχρι στιγμής είχαν ακούσει οι θαυμαστές της Carey, το άλμπουμ είχε έναν αέρα της δεκαετίας του 80, ο οποίος ταίριαζε με την ταινία όχι όμως και με τους ήχους της εποχής.
Οι κριτικές τόσο για την ταινία όσο και για το άλμπουμ έκαναν λόγο για μια αποτυχημένη αναβίωση προηγούμενης δεκαετίας, ενώ κατηγόρησαν την Carey ότι είχε συμπεριλάβει πολύ περισσότερο νάζι στη φωνή της από ότι στους προηγούμενους δίσκους της.
Οι πωλήσεις πήγαν τόσο άσχημα που η Virgin αναγκάστηκε να σπάσει το 100 εκατ. δοαλρίων συμβόλαιο που είχε για πέντε άλμπουμ με την καλλιτέχνιδα πληρώνοντας ρήτρα 30 εκατ δολαρίων.
Κάπως έτσι το άλμπουμ Glitter μετατράπηκε σε έναν από τους πιο δαπανηρούς κι αποτυχημένους δίσκους της μουσικής ιστορίας.
#1: Michael Jackson – Invincible
Κόστισε 30.000.000 δολάρια και 25.000.000 δολάρια για το μάρκετινγκ
Φυσικά από την λίστα δεν θα περίμενε κανείς να λείπει ο αστέρας της ποπ, ο αθάνατος στη μνήμη του κοινού Michael Jackson.
To Invicible ήταν το δέκατο και τελευταίο άλμπουμ του διάσημου καλλιτέχνη και κυκλοφόρησε το 2001, ένα απίστευτα επιμελημένο άλμπουμ, αποτέλεσμα του υπέρογκου ποσού που δαπανήθηκε γι αυτό και της τελειομανίας που συνόδευε τον καλλιτέχνη στα τελευταία του βήματα.
Χρειάστηκαν περίπου πέντε χρόνια για να δημιουργηθεί και ο Jackson τραγούδησε περίπου εκατό τραγούδια πριν συναποφασίσει με τον παραγωγό τα 16 που θα συμπεριληφθούν στο Invicible.
Το άλμπουμ προωθήθηκε ως η επιστροφή του Jackson, κι ως επιστροφή έπρεπε να είναι εντυπωσιακή.
Ο διάσημος ποπ τραγουδιστής νοίκιασε ταυτόχρονα τρία διαφορετικά στούντιο, επειδή ήθελε να δει σε πιο από όλα θα αισθανόταν καλύτερα να ηχογραφεί κάθε φορά.
Επίσης στρατολόγησε άπειρους στιχουργούς και παραγωγούς για τα τραγούδια. Την ίδια στιγμή μεγάλο ήταν το ποσό που δαπανήθηκε και για το μάρκετινγκ του συγκεκριμένου άλμπου -η Sony λέγεται πως ξόδεψε περίπου είκοσι εκατομμύρια δολάρια για την προώθηση του.
Μέρος της προώθησης μάλιστα ήταν και οι περιοδίες τις οποίες ο καλλιτέχνης αρνήθηκε να κάνει.
Οι πωλήσεις του δίσκου δεν ξεπέρασαν τα έξι εκατομμύρια δίσκους, αντίτυπα που δεν κατάφεραν να ισορροπήσουν το κόστος γι αυτό και σύντομα η Sony ανακοίνωσε πως δεν θα την ανανέωσει το συμβόλαιό της με τον καλλιτέχνη μετά την λήξη του.