Το Άντερματ είναι ένα εκπληκτικής ομορφιάς χωριό στις Άλπεις το οποίο αναγεννήθηκε σχετικά πρόσφατα και έχει καταστεί προορισμός.
Τα βουνά των Αλπεων είναι συνδεδεμένα με χειμερινές χλιδάτες διακοπές. Η αλήθεια, όμως είναι ότι είναι πολλά περισσότερο από αυτό.
Ισως η καλύτερη περιγραφή των Αλπεων είναι απλά ότι είναι μια ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης, ανυπέρβλητου φυσικού κάλλους, ιδανικός προορισμός για όσους αναζητούν ταξιδιωτικές συγκινήσεις. Ανεξαρτήτως πορτοφολιού και προτιμήσεων για τον τύπο των διακοπών που επιθυμούν.
Γιατί απλά στις Αλπεις θα βρεις τα πάντα, από θέρετρα χλιδής που οι δρόμοι των χωριών είναι γεμάτοι με βιτρίνες που συναντά κανείς στην 5η λεωφόρο της Νέας Υόρκης, θέρετρα μαζικού τουρισμού με αμέτρητα καταστήματα, καζίνο και πλήθος δραστηριοτήτων και φυσικά γραφικά χωριά, ησυχαστήρια. Κοινό σημείων όλων, η καθηλωτική φυσική ομορφιά.
Το Αντερματ, ανήκει στην πρώτη κατηγορία, αυτών των χλιδάτων προορισμών. Αλλά η ιστορία του έχει μια εξαιρετική πρωτοτυπία: Δεν ήταν πάντα έτσι.
Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν ένα χωριό-φάντασμα στη νότια πλευρά των ελβετικών Αλπεων. Είχε γνωρίσει δυο φορές το μαρασμό και έμοιαζε περισσότερο με ένα κουφάρι κουρνιασμένο σε μια μικρή κοιλάδα, περικυκλωμένο από ψηλές βουνοκορφές.
Ο Αιγύπτιος μεγιστάνας που άλλαξε τη μοίρα ενός ερειπωμένου ελβετικού χωριού
Σήμερα, είναι ένα κοσμοπολίτικο θέρετρο. Ο χαρακτηρισμός αρκεί και τα λέει όλα. Η αναγέννησή του οφείλεται σε έναν Αιγύπτιο μεγιστάνα του real estate ο οποίος μαγεύτηκε από την ομορφιά του τοπίου και θέλησε να αναστήσει το αλπικό χωριό που μέχρι εκείνη τη στιγμή το μόνο ενδιαφέρον σημείο του ήταν ο κεντρικό του δρόμος με τα παλιά σαλέ, απομεινάρια μια παλιάς ένδοξης εποχής.
Την πρώτη φορά που ο Αιγύπτιος μεγιστάνας ακινήτων Samih Sawiris, πρόεδρος της Orascom Development Holding AG, πέταξε με το ελικόπτερό του πάνω από το Αντερματ ήταν πριν από 16 χρόνια.
Εντυπωσιάστηκε από την απόμακρη άγρια φύση του. Το θέρετρο απείχε μόλις 90 λεπτά με το αυτοκίνητο από τη Ζυρίχη, ωστόσο έμοιαζε σαν ένα κρυμμένο μυστικό στα βουνά του Uri.
Η ελκυστικότητα των ευρωπαϊκών χιονοδρομικών θερέτρων, σε αντίθεση με εκείνη των αμερικανικών που έχουν κατασκευαστεί ειδικά για το σκοπό αυτό, είναι η αίσθηση της ιστορίας τους.
Στα χειμερινά θέρετρα των Αλπεων κάνετε σκι σε χωριά γεμάτα παράδοση, όπου οι πίστες, τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια προσελκύουν χειμερινούς τουρίστες – σε ορισμένες περιπτώσεις – για πάνω από έναν αιώνα.
Το Άντερματ προσέφερε ακριβώς το αντίθετο. Ηταν ένα θέρετρο που, μετά από δύο κύκλους άνθησης και μαρασμού, έμοιαζε σχεδόν άδειο, μια αληθινή πόλη-φάντασμα σε μια απομονωμένη πλαγιά των Άλπεων. Η ιστορία δεν ήταν ευγενική με την κοιλάδα του Αντερματ.
Πρώτα η σήραγγα Gotthard άλλαξε τη διαδρομή των τουριστών των σιδηροδρόμων που κάποτε σταματούσαν στο Αντερματ, ως ενδιάμεσο σταθμό της διαδρομής τους, κατά τη διάρκεια της μπελ επόκ.
Στη συνέχεια, ο ελβετικός στρατός, ο οποίος είχε κάνει το Άντερματ μια μεγάλη βάση επιχειρήσεων και αποχώρησε τη δεκαετία του 1990, αφήνοντας το θέρετρο γυμνό, ένα άδειο καβούκι του πρώην εαυτού του.
Το μόνο που απέμεινε ήταν ένας γραφικός κεντρικός δρόμος πλαισιωμένος από ξύλινα σαλέ, κάποια παλιά ξενοδοχεία και μερικά απαρχαιωμένα λιφτ που μετέφεραν σκιέρ στις κορυφές των πανύψηλων βουνών που περικυκλώνουν το χωριό.
Σκιέρ που προτιμούσαν διαδρομές εκτός πίστας έρχονταν στο Αντερματ για χιονοδρομίες στο Gemsstock, την υψηλότερη κορυφή στην περιοχή, αλλά δεν ξόδευαν στην πόλη χρήματα, δεν βοηθούσαν την τοπική οικονομία.
Για τον Αιγύπτιο μεγιστάνα – του οποίου οι εκμεταλλεύσεις περιλαμβάνουν το El Gouna, μια αιγυπτιακή πόλη θέρετρο κατά μήκος της Ερυθράς Θάλασσας με περίπου 20.000 κατοίκους – η έλλειψη υποδομής του υπανάπτυκτου θερέτρου ήταν το σημείο κλειδί για την επένδυσή του.
Η απόφαση σύντομα ελήφθη και το σημαντικότερο, υλοποιήθηκε. Και κάπως ετσι το Αντερματ μετατράπηκε από ένα απρόσμενο αλπικό χωριουδάκι σε ένα χειμερινό θέρετρο-προορισμό ικανό να συναγωνίζεται το Ζέρατ, το Σεν Μόριτζ, το Βερμπιέ.
Ο Αιγύπτιος μεγιστάνας ουσιαστικά το 2007 πρότεινε ένα τολμηρό σχέδιο αναζωογόνησης του Αντερματ με τρεις άξονες. Βάσει αυτού θα διέθεσε περισσότερα από 1 δισ. δολάρια σε ένα ξενοδοχείο πολυτελείας και ένα γήπεδο γκολφ σκωτσέζικου στιλ 18 οπών, μια πίστα σκι και μια φιλόδοξη ανάπτυξη τουριστικών διαμερισμάτων και ιδιωτικών σαλέ.
Για να επιτύχει ως προς το τρίτο σκέλος – το πιο κρίσιμο για την επένδυση – ο Αιγύπτιος μεγιστάνας έπρεπε να βρει έναν τρόπο να παρακάμψει έναν ελβετικό νόμο που περιόριζε τους αλλοδαπούς από την αγορά δεύτερων κατοικιών. Τους έπισε και η ελβετική κυβέρνηση χορήγησε στο Αντερματ μια εξαίρεση, ως ζώνη ειδικής οικονομικής ανάπτυξης. Και μόλις ψηφίστηκε η διάταξη, η επένδυση ξεκίνησε.
Απλωμένο σε εννέα σαλέ, το πέντε αστέρων Chedi με τα 169 δωμάτια, άνοιξε τις πύλες του το 2013 και τώρα αποτελεί την καρδιά του νέου Αντερματ. Το ξενοδοχείο έχει γίνει ένας προορισμός από μόνος του για ταξιδιώτες με βαριά πορτοφόλια και σκιέρ που θέλουν να αποφορτιστούν ζώντας μια εμπειρία πολυτέλειας στην απομόνωση των Ελβετικών Άλπεων.
Το Chedi είναι πραγματικά ένα ξενοδοχείο-προορισμός, με ένα κομψό λόμπι από μαύρη πέτρα και ξύλο, σπα, μια κάβα 6.000 μπουκαλιών, καθώς και ένα ιαπωνικό εστιατόριο βραβευμένο με αστέρι Michelin.
Ωστόσο, παρά το τεράστιο μέγεθος και τις υπερυψηλές ανέσεις που παρέχει στους επισκέπτες του, το Chedi δεν κυριαρχεί στο Andermatt.
Ούτε το τουριστικό συγκρότημα του Αιγύπτιου μεγιστάνα στη βόρεια πλευρά της πόλης, το Andermatt Reuss, όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων Radisson Blu, μια αίθουσα συναυλιών κλασικής μουσικής 650 θέσεων και τουριστικές κατοικίες που περιβάλλουν την κεντρική πλατεία.
Αντίθετα, αυτό που κυριαρχεί στο Αντερματ είναι οι χιονοδρομικές πλαγιές, ενώ αυτό που μπορεί να τραβήξει το βλέμμα είναι οι εναπομείναντες στρατιωτικοί στρατώνες και το κόκκινο τρενάκι που διασχίζει τις πλαγιές.
«Μερικοί άνθρωποι που οδηγούν στο χωριό δεν συνειδητοποιούν καν ότι το Chedi είναι εκεί», λέει η Mari Russi, συνιδιοκτήτρια της Art 87 Andermatt, μιας σύγχρονης γκαλερί στο χωριό. Η είσοδος του ξενοδοχείου «είναι πολύ διακριτική. Δεν υπάρχει καμία μεγάλη ταμπέλα – πρέπει πραγματικά να το ψάξετε».
Η Russi γνωρίζει το Αντερματ, τόπο του συζύγου της, εδώ και 30 χρόνια. Στο πέρασμα των χρόνων, φυσικά, πολλά έχουν αλλάξει από τότε. Αλλά όπως και οι περισσότεροι ντόπιοι εκτιμούν την ανάπτυξη που έφερε η αναγέννηση του τόπου τους.
«Όλοι είναι χαρούμενοι που το Chedi είναι εδώ», λέει ο Louie Gougouth, βοηθός διευθυντής στο Hotel Sonne, ένα οικογενειακό ξενοδοχείο 150 ετών που παραμένει ίσως το πιο γραφικό κτίριο της πόλης.
Με καταγωγή από το Μαρόκο, ο Gougouth ήρθε στην Ελβετία για να σπουδάσει σε ξενοδοχειακή σχολή και στη συνέχεια έμεινε στο Andermatt όπου δούλεψε σε ένα μικρό ξενοδοχείο. Έμεινε λόγω του καθαρού αέρα, των παρθένων βουνών και των ανθρώπων που καλημέριζαν και καλημερίζουν ο ένας τον άλλον κάθε μέρα στο δρόμο.
«Στην αρχή ήταν απλά ένα μέρος που έβλεπες παντού στρατιώτες», λέει ο Gougouth, αναλογιζόμενος τα πρώτα του χρόνια στο Andermatt. «Βλέπαμε απλώς πράσινο, πράσινο, πράσινο, λόγω των στολών. Τώρα όμως βλέπουμε ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Ακόμα και διασημότητες. Τραγουδιστές από τις ΗΠΑ, παίκτες γκολφ», λέει.
«Η βασική ατμόσφαιρα της πόλης έχει φύγει, έχει πεθάνει, δεν υπάρχει πια», λέει ο Kevin Obschlager, ο οποίος μαζί με τη σύζυγό του είναι ιδιοκτήτης του River House, ενός boutique ξενοδοχείου και μπαρ που άνοιξε χρόνια πριν έρθει η ανάπτυξη στο Αντερματ και εξυπηρετούσε τους σκληροπυρηνικούς σκιέρ που συνέρρεαν στο χωριό για την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά του. «Τώρα είναι πολυτέλεια, πολυτέλεια, πολυτέλεια….».
