Άνοιγες το ίντερνετ και έβλεπες υποχρεωτικά το (πληρωμένο) σποτάκι Τσίπρα στη Google, με το οποίο προμοτάριζε την επανεκλογή του. Μια τεράστια διαφημιστική καμπάνια ξεδιπλώθηκε για τις εσωκομματικές κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ, σαν να είχαμε εθνικές εκλογές.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας περιόδευσε σε γειτονιές της Αθήνας και σε πόλεις της επαρχίας. Μίλησε με μαγαζάτορες, υποδαύλισε τον φόβο απέναντι στις παγκόσμιες εξελίξεις, την οργή για τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, αποφάνθηκε ότι «ερχόμαστε» και «η κυβέρνηση καταρρέει», σαν να μπέρδευε επίτηδες τις κάλπες -τις εσωκομματικές με τις εθνικές.
Στο Αγρίνιο έκανε προεκλογικού τύπου ομιλία στον δρόμο και αποκάλεσε την Αιτωλοακαρνανία «βαρόμετρο», όπως λέμε κάθε τέσσερα χρόνια. Παραχώρησε διακαναλικές συνεντεύξεις, έβαλε προεκλογικά διλήμματα σε σποτάκια.
Και μόλις επανεξελέγη πρόεδρος, με μοναδικό αντίπαλο… τον εαυτό του, ο κ. Τσίπρας το γιόρτασε με την ψυχή του, με ομιλία στο κατώφλι της Κουμουνδούρου, σαν να επρόκειτο για κυβερνητική αλλαγή!
Πολλοί διερωτήθηκαν: μα τι γιορτάζει ο ΣΥΡΙΖΑ; Έμοιαζε σαν προσομοίωση πρόωρων εκλογών από ένα κόμμα που έρχεται δεύτερο, είχε κάτι παράλογο το όλο σκηνικό.
Κινδύνευε ο πρόεδρός του να μην επανεκλεγεί; Όχι, δεν είχε αντίπαλο, έπαιζε σε άδειο γήπεδο. Μόνος του αποφάσισε να είναι υποψήφιος για τη… δική του διαδοχή.
Δικαιολογούν οι αριθμοί τόση ευφορία; Μόνο 150 χιλιάδες άτομα πήγαν να ψηφίσουν την επανεκλογή του. Σίγουρα είναι ένα καλό νούμερο, για ένα κόμμα που κάνει εντατικά φροντιστήρια εκδημοκρατισμού, αλλά δεν πρόκειται για «Νέα αρχή, πολιτική αλλαγή», όπως έγραφαν τα κομματικά πανό.
Καλός αριθμός για εσωκομματική εμψύχωση, με άλλα λόγια, αλλά δεν είναι αυτός που θα στείλει «τον λογαριασμό» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αν ήταν 1,5 εκατομμύριο θα αποτελούσε τεράστιο θέμα, ή έστω 700 χιλιάδες. Τότε όντως θα μιλούσαμε για κίνημα, για δυναμική διαμαρτυρία, για ένα ξεκάθαρο μήνυμα τέλος πάντων.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας πήρε ένα σταλινικό ποσοστό 99%, αλλά χωρίς αντίπαλο η επικράτηση είναι κάπως ξινόπικρη, μια εκχυδαϊσμένη απόλαυση. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς από τι συμπληγάδες πέρασαν Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης για να επιβιώσουν στην αντίστοιχη αναμέτρηση. Και τι «νέα αρχή» είναι αυτή, όταν επανεκλέγεται ο ίδιος αρχηγός επί 15 χρόνια;
Οι 150 χιλιάδες που ψήφισαν είναι ένα νούμερο που, όσο κι αν το τραβήξεις, δεν προκαλεί ρωγμές στο πολιτικό σκηνικό, όπως αποτυπώνεται σήμερα, άρα δεν φοβίζει τους αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα πολύ μικρότερο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, συγκέντρωσε πρόσφατα στις κάλπες 180 χιλιάδες για αλλαγή ονόματος και για εκλογή αρχηγού 270 χιλιάδες.
Ο υψηλός πήχης που έθεσε το ΠΑΣΟΚ δεν ξεπεράστηκε από τον κ. Τσίπρα. «Είμαστε βέβαιοι ότι η πλειοψηφία των πολιτών θέλει να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά φαίνεται πως δεν επιλέγει ως εκφραστή της πολιτικής αλλαγής τον κ. Τσίπρα όπως φάνηκε χθες», ήταν το άτυπο σχόλιο Ανδρουλάκη, και έχει κάθε δίκιο να επαίρεται για τη συμμετοχή στο ΠΑΣΟΚ.
Συγκριτικά, ο ΣΥΡΙΖΑ του 31%, με περίπου 2 εκατομμύρια ψηφοφόρους, δικαιούται να δηλώνει ικανοποιημένος, αλλά θρίαμβο επί της κεντρικής πολιτικής σκηνής και «πολιτική αλλαγή» δεν μπορεί να ισχυριστεί.
Οι δημοσκοπήσεις, εξάλλου, είναι ο πιο αξιόπιστος κριτής: Στο τελευταίο γκάλοπ της Marc, η κυβέρνηση επανακάμπτει σε διψήφια διαφορά (10,3%) από την αξιωματική αντιπολίτευση, ο πρωθυπουργός ενίσχυσε την κυριαρχία του στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό και κυρίως στον κεντρώο χώρο, ενώ το ΠΑΣΟΚ κρατάει τη δυναμική του και ετοιμάζεται για «νέα αρχή» στο επερχόμενο Συνέδριο.
Υποσημείωση: μαύρη στιγμή ήταν τα 15χρονα που κλήθηκαν να ψηφίσουν στις κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι μεταξύ καινοτομίας και λαθροχειρίας.
Κάποιοι είδαν απόβαση στον χώρο της μαθητιώσας νεολαίας, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμεί να χρησιμοποιήσει και ως πολιορκητικό κριό σε κάθε κυβερνητική απόφαση -και πιθανώς έχουν δίκιο. Στα πρόσωπα της ημέρας έμεινε η 12χρονη κόρη του Τάσου Γαϊτάνη, του εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ, που πήρε SMS για να ψηφίσει τον Τσίπρα!
Τα νέα δεδομένα δεν δίνουν συνεπώς αέρα νίκης στον Αλέξη Τσίπρα, όπως προπαγανδίζουν οι δικοί του. Τον καθιστούν βεβαίως μόνο υπεύθυνο: ως απόλυτος κυρίαρχος στον ΣΥΡΙΖΑ, με αφανισμένη την εσωκομματική αντιπολίτευση, χωρίς δελφίνους να τον αμφισβητούν, επωμίζεται πλέον την αποκλειστική ευθύνη για την προσεχή νίκη ή ήττα του κόμματος στις εθνικές εκλογές.
Θα είναι, επίσης, στο εξής ο μόνος αρμόδιος για να αναπτύξει ένα πειστικό σχέδιο για τη χώρα, αφού σταθερά στις δημοσκοπήσεις αυτό δεν προκύπτει. Δύσκολα στοιχήματα, που μόνο γιορτές και πανηγύρια δεν δικαιολογούν.