Μια γυναίκα στη Βρετανία που διαγνώστηκε με καρκίνο τελικού σταδίου όταν μπήκε στο νοσοκομείο για να γεννήσει, καταγγέλλει ότι οι γιατροί δεν είχαν δώσει προσοχή στα συμπτώματα που είχε για έναν χρόνο νωρίτερα.
Η 37χρονη Lois Walker, από το Barnsley, παραπονιόταν στους γιατρούς της για πόνους στο στομάχι επί 12 μήνες, αλλά όπως λέει εκείνοι το απέδιδαν στο άγχος. Τελικά, όταν γεννήθηκε ο γιος της Ray με καισαρική τομή το 2021 διαγνώστηκε με καρκίνο σταδίου 4.
Η ίδια, έγραψε επιστολή παραπόνων στο τοπικό γραφείο του γενικού ιατρού, το οποίο αρνήθηκε να σχολιάσει λόγω του ιατρικού απορρήτου. Το νοσοκομείο του Barnsley δήλωσε επίσης ότι δεν μπορούσε να σχολιάσει μέχρι να υποβληθεί επίσημη καταγγελία.
Μιλώντας στο BBC, η κα Walker περιέγραψε πως είχε επισκεφθεί επανειλημμένα γιατρούς στο Dove Valley στο Worsbrough και στο νοσοκομείο Barnsley, και εκεί οι γιατροί της είπαν ότι θα μπορούσε να πάσχει από σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, ενώ άλλοι άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο να είναι υποχονδρία.
«Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει. Ήταν σαν να μην ήθελε κανείς να ακούσει. Τους είπα ότι ένιωθα πως θα πεθάνω. Ήθελα να με πάρουν στα σοβαρά. Ένιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», λέει απογοητευμένη.
Όταν η κ. Walker μπήκε στο νοσοκομείο για να γεννήσει τον γιο της με καισαρική τομή πέρυσι, οι χειρουργοί εντόπισαν καρκίνο στις ωοθήκες της, στο εσωτερικό της κοιλιάς της και σε λεμφαδένες. «Είχα όγκους παντού. Είπαν ότι ήταν σαν μια σακούλα με άμμο που είχε ανοίξει και είχε πάει παντού.»
Η Walker έχει τρία παιδιά, και μετά τη διάγνωση, περιγράφει πως ανησυχούσε για το αν θα πρέπει να δεθεί με τον νεογέννητο γιο της. «Ήταν πολύ, πολύ δύσκολο», είπε.
«Δεν ήθελα να δεθώ μαζί του, αλλά είναι η ηλιαχτίδα μου. Τα παιδιά μου είναι ο σκοπός μου. Θέλω να φτιάξω αναμνήσεις. Αν η αγάπη μπορούσε να με σώσει, δεν θα πέθαινα ποτέ».
«Ακούστε το σώμα σας»
Ο σύντροφός της, Dale Wistow, δήλωσε: «Αυτό θα μπορούσε να είχε γίνει αντιληπτό νωρίτερα. Μας καταθλίβει, ειδικά με τα παιδιά. Δεν ξέρουμε τι θα φέρει το μέλλον».
Η Walker προτρέπει τους πάντες να «ακούνε το σώμα τους» και να ζητούν βοήθεια όταν αισθάνονται αδιαθεσία.
«Αν υπάρχει έστω και ένας γιατρός που το διαβάζει αυτό και σκέφτεται «πρέπει να κάνουμε κάτι καλύτερο», αυτό είναι το μόνο που θέλω. Δεν θα ήθελα να περάσει κανείς αυτό που περνάω εγώ.»