Συνήθως βράδια, σ’ εκείνες τις «αγαπησιάρικες» εκπομπές σταθμών με ονόματα όπως “Love Radio”, “True Love Radio”, “Passion Radio”, “Can’t live without you Radio” και τα συναφή. Περίμενες να μείνεις μόνος σου στο σπίτι ή να κοιμηθούν οι δικοί σου κι ευελπιστούσες- μιας και τότε δεν υπήρχαν κινητά ή messenger για να είσαι σίγουρος- πως αυτή που ήθελες ήταν συντονισμένη κι άκουγε την ίδια εκπομπή με σένα.
Τότε σήκωνες το τηλέφωνο, πληκτρολογούσες το νούμερο του σταθμού (χρέωση 20 δραχμές/ εξάμηνο, προλάβαμε παλιό, καλό ΠΑΣΟΚ– ΘΑ ΣΕΒΕΣΤΕ) κι όταν ο παραγωγός σου έλεγε ότι είσαι στον αέρα, τότε τα μυαλά σου έπαιρναν λιγάκι απ’ αυτόν κι αφού έκανες το κομμάτι σου, αφιέρωνες το τραγούδι που ήθελες στην κοπέλα που ήθελες.