Ανεπιστρεπτί έχουν περάσει οι εποχές που για την απόκτηση ενός καινούργιου αυτοκινήτου αρκούσαν 10.000 ευρώ ή και ακόμη χαμηλότερα.
Ποιος δεν λησμονεί τις -πρόσφατες- εποχές που κατά το ξεφύλλισμα των προϊοντικών φυλλαδίων των εταιρειών μπορούσε να βρει αρκετά αυτοκίνητα με τιμή κάτω από 10.000 ευρώ;
Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε περασμένες δεκαετίες, αλλά στο κοντινό παρελθόν, και συγκεκριμένα μία πενταετία νωρίτερα.
Όποιος έβγαινε τότε στην αναζήτηση για καινούργιο ΙΧ μπουρούσε να βρει τουλάχιστον 10 αυτοκίνητα με τετραψήφια τιμή. Την ίδια ώρα που ένα ποσό της τάξεως των 13.000 ευρώ, κρινόταν υπεραρκετό για την αγορά ακόμα και ενός οικογενειακού αυτοκινήτου.
Πρόκειται για εποχές που, μολονότι δεν είναι μακρινές, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, δίνοντας τη σκυτάλη στη νέα αυτοκινητική τάξη πραγμάτων: Εν έτει 2022, όποιος διαθέτει ένα ποσό της τάξεως των 10.000 ευρώ θα οδηγηθεί, αυτομάτως, στην αγορά των μεταχειρισμένων, ενώ τα 13.000 ευρώ, που κόστιζαν πριν από πέντε χρόνια αρκετά μικρομεσαία, σήμερα φτάνουν «ίσα-ίσα» για την αγορά του φθηνότερου, αυτή τη στιγμή, αυτοκινήτου στην αγορά.
Τι έφταιξε και χάθηκαν τα φθηνά αυτοκίνητα;
Αναμφίβολα, η εκτόξευση στις τιμές των αυτοκινήτων, δεν έγινε εν μία νυκτί. Τα ακατάπαυστα τεχνολογικά άλματα διεισδύουν για τα καλά στον αυτοκινητικό κλάδο, με τους κατασκευαστές να εξοπλίζουν τα προϊόντα τους με ηλεκτρονικά συστήματα που ακόμα και πριν από πέντε χρόνια φάνταζαν δυσεύρετα.
Απλά ας διερωτηθούμε, πόσα αυτοκίνητα ενσωμάτωναν το 2016 ή το 2017 κεντρική οθόνη αφής στον βασικό τους εξοπλισμό – ή αντίστοιχα το σύστημα διατήρησης του οχήματος στη λωρίδα κυκλοφορίας – και πόσα σήμερα;
Οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν αποτελούν, όμως, τη μοναδική συνιστώσα της σημαντικής αύξησης των τιμών στα καινούργια ΙΧ. Ως βασικός επιταχυντής της εκτίναξης των τιμών στα ύψη λειτούργησε το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού, με τις αυτοκινητοβιομηχανίες να τίθενται αντιμέτωπες με ένα πρωτόγνωρο αδιέξοδο.
Η παύση λειτουργίας των εργοστασίων, σε συνδυασμό με τις ρωγμές στην εφοδιαστική αλυσίδα οι οποίες αποδίδονται στην έλλειψη ημιαγωγών (chips) και άλλων υπεραπαραίτητων πρώτων υλών, όπως ο χάλυβας, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό «κοκτέιλ» που ανάγκασε τις αυτοκινητοβιομηχανίες να κατασκευάζουν λιγότερα αυτοκίνητα από όσα ζητούσαν οι καταναλωτές, με επακόλουθο την αύξηση των τιμών τους.
Ήρθε και έδεσε η ενεργειακή κρίση που ξέσπασε μετά την άρση των lockdowns (λόγω της συσσωρευμένης ζήτησης για ενέργεια μετά την «επαναλειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας) και έλαβε αλόγιστες διαστάσεις κατόπιν της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία.
Αύξηση στις τιμές της κιλοβατώρας συνεπάγεται άνοδο στα λειτουργικά έξοδα των εργοστασίων των αυτοκινητοβιομηχανιών, την ίδια ώρα που οι ανατιμήσεις στα καύσιμα, καθιστούν περισσότερο κοστοβόρα τη μεταφορά των αυτοκινήτων με τα πλοία.
Πρόκειται για αυξημένα κόστη που μετακυλίονται στους τελικούς καταναλωτές, δηλαδή στους (εν δυνάμει) αγοραστές καινούριων ΙΧ.
Θα μειωθούν οι τιμές των αυτοκινήτων;
Αναμφίβολα, προϊόντος του χρόνου η κατάσταση με τους ημιαγωγούς θα εξομαλυνθεί, οι εχθροπραξίες στα ουκρανικά εδάφη δεν θα κρατήσουν για πάντα, και η ενεργειακή κρίση θα αποκλιμακωθεί. Τότε θα αρχίσουν να γίνονται ορατά και τα πρώτα σημάδια μείωσης των τιμών στα αυτοκίνητα.
Ουδείς, ωστόσο, θα πρέπει να ευελπιστεί ότι θα επιστρέψουν οι εποχές εκείνες που για την απόκτηση ενός καινούργιου ΙΧ αρκούσαν 10.000 ευρώ.
Κάτι που εν μέρει είναι λογικό, δεδομένων των ολοένα και πιο εξελιγμένων τεχνολογιών που βρίσκουν θέση στα καινούργια ΙΧ, θέτοντας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τις παλιές, βασικές εκδόσεις με το «σπαρτιάτικο» εξοπλισμό.
Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για συστήματα που καθιστούν πιο ευχάριστη τη διαμονή των επιβατών μέσα στο αυτοκίνητο και συμβάλλουν τα μέγιστα στη θωράκισή τους από μια πληθώρα οδικών κινδύνων.