Μια σπάνια ματιά στο σύμπαν του «Κάιζερ» της μόδας, τον κλειστό κύκλο ανθρώπων του, την εκκεντρική ζωή, τη λατρεμένη του γάτα και την αμύθητη περιουσία του προσφέρει το ντοκιμαντέρ του BBC με τον εύγλωττο τίτλο «Ο μυστηριώδης κ. Λάγκερφελντ» (The Mysterious Mr Lagerfeld) μέσα σε ενενήντα λεπτά ιδιοφυίας και εξτραβαγκάντζας.
Ο άνθρωπος με τη χαρακτηριστική λευκή κόμη, τα πουκάμισα με τον ψηλό λαιμό που «βελτίωναν» τη στάση σώματός του, το αγέλαστο ύφος και το απαρεγκλίτως αθέατο, πίσω από μεγάλα μαύρα γυαλιά, βλέμμα, πέθανε πριν από τέσσερα χρόνια, και σήμερα ο μύθος του αναβιώνει μέσα από ένα νέο ντοκιμαντέρ για τη ζωή του.
Ήταν εξαιρετικά περήφανος για την απώλεια τουλάχιστον 40 κιλών το 2001, με μια αδιανόητη δίαιτα που περιλάμβανε αμέτρητες ποσότητες κόκα κόλα Diet και σχεδόν τίποτα άλλο. Δίαιτα που ο ίδιος αποκαλούσε «είδος τιμωρίας».
Διαβόητα γαλαντόμος, έκανε δωρεές σε ιδρύματα, οργανώσεις, αλλά και φίλους, ιδίως σε όσους ήξερε με βεβαιότητα πως ήταν σε ανάγκη. Χάριζε δώρα, αυτοκίνητα και απεριόριστα ρούχα σε άλλους ή μίσθωνε αεροπλάνα για να ταξιδέψει με φίλους πέρα από τον Ατλαντικό για να μείνουν μαζί του στο Σεν Τροπέ.
Η Αμερικανίδα ανιψιά του θυμάται πώς επέμενε να σχεδιάσει το νυφικό της, το οποίο έφτασε σε δική του θέση σε Concorde, ενώ ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου απόλαυσε έναν χρόνο, όταν ξόδεψε 700.000 ευρώ στο κατάστημά της.
Παράλληλα, ωστόσο, ήταν και ανελέητος. «Η μόδα έχει να κάνει με τον αποκλεισμό» είπε κάποια στιγμή στην Telegraph «Είμαι καλός στο να αποκλείω ανθρώπους. Δεν μπορώ να περιμένω δέκα χρόνια και μετά να τους διώχνω. Κάποιες φορές οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πως ήμουν εγώ που τους έδιωξα. Κάποιοι δεν αξίζουν καν την προσπάθεια. Άλλοι είναι τόσοι μέτριοι που ούτως ή άλλως αναλαμβάνει η ίδια η ζωή».
Στη βιογραφία του, The Chiffon Trenches που εκδόθηκε προσφάτως, ο Αντρέ Λεόν Τάλεϊ, ο πρώην δημιουργικός διευθυντής της αμερικανικής Vogue κι ένας από τους επιδραστικούς ανθρώπους στο κόσμο της μόδας, περιέγραφε μια εικόνα με τον Λάγκερφελντ σαν άλλο δαιμονικό αυτοκράτορα γύρω από τον οποίο όλοι, περιλαμβανομένης και της σιδηράς κυρίας της Vogue Αν Γουίντουρ, χόρευαν προσεκτικά.
Το συμβόλαιό του με τον οίκο Chanel ήταν δια βίου, κάτι αδιανόητο σε ένα χώρο ανελέητης ταχύτητας κι ανταγωνισμού όπου η συντριπτική πλειονότητα κάθε άλλο παρά μακρομερεύει. Ήταν επιπλέον ο διευθυντής δημιουργικού στον οίκο Fendi κι ασφαλώς διατηρούσε και το δικό του brand.
Η περιουσία του τεράστια. Κι όπως δεν τον ενοχλούσε να τη σκορπά ή να τη χαρίζει, έτσι δεν τον ενοχλούσε να την εκμεταλλεύεται για να κρατά ανθρώπους δίπλα του.
Μετά το θάνατο του εραστή του, Ζακ ντε Μπασέρ το 1989, τον οποίο όπως προκύπτει, μοιραζόταν με τον μεγάλο του ανταγωνιστή στη μόδα, Ιβ Σεν Λοράν, φαίνεται να απαρνήθηκε το συναίσθημα – και την οικειότητα. Λέγεται πως το μόνο άτομο στο οποίο απευθυνόταν στα γαλλικά με το ανεπίσημο «εσύ», ήταν το μοντέλο Μπατίστ Ζιαμπικονί.
Στο ντοκιμαντέρ υποστηρίζεται πως ο Λάγκερφελντ είχε πρόβλημα με το σεξ, το οποίο φέρεται να είχε επίσης απαρνηθεί.
Κατάφερνε να αποσπά τον εαυτό του σε όργια κατανάλωσης, ανταγωνιζόμενος τη μανία για ψώνια του Έλτον Τζον, αγοράζοντας 1.000 λευκά πουκάμισα Hilditch & Key το χρόνο και επενδύοντας μισό εκατομμύριο ευρώ ετησίως στην αγορά βιβλίων.
Δεν ήταν χρήστης ναρκωτικών, δεν πήγαινε σε πάρτι. Απεχθανόταν την υποκρισία, λάτρευε την ειλικρίνεια, ακόμη κι όταν προκαλούσε αντιδράσεις ή την αντιπάθεια στο πρόσωπό του.
«Ήταν το όνειρο του δημοσιογράφου. Παρότι διαβόητος στα στησίματα σε ραντεβού (κάποια στιγμή τον περίμενα έξι ώρες, καταλήγοντας να περάσω τη νύχτα στο Παρίσι), δε ήταν ντίβα ούτε αγενής. Στο τέλος έπαιρνες τη συνέντευξη και άξιζε την αναμονή καθώς, κόντρα σε άλλους, δε φοβόταν την αντιπαράθεση» λέει χαρακτηριστικά η Λίζα Άρμστρονγκ της Telegraph.
Άλλωστε, είχε εξελιχθεί σε δόγμα ζωής αυτό που κάποτε, όταν ήταν μικρό παιδί, του είπε η μαμά του. «Να είσαι ενδιαφέρων, να είσαι διασκεδαστικός, ή αλλιώς σιωπηλός».
Η ταινία επιτυγχάνει μια σταθερή ισορροπία μεταξύ κολακευτικού και ειλικρίνειας. Στο πλαίσιο αυτό δε λείπουν προφανώς οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις για το βάρος των γυναικών ή την απόπειρα φοροδιαφυγής.
Στο φιλμ των ενενήντα λεπτών, μιλούν άνθρωποι της ζωής του που μοιράζονται ιστορίες παρασκηνίου για τον ίδιο, από τον παλιό σωματοφύλακά του, Σεμπαστάν και τη δικηγόρο του, Σελίν έως τα δύο μοντέλα που πήρε υπό την καθοδήγησή του, Μπραντ και Μπαπτίστ και τον μάνατζερ της Σουπέτ, της γάτας που ο Λάγκερφελντ λάτρεψε.
Το 2020 αναφέρθηκε ότι υπάρχουν επτά δικαιούχοι στην περιουσία του Λάγκερφελντ. Το μοντέλο Τζέικ Ντέιβις, η Καρολίν Λεμπάρ, ο Σεμπαστιάν Ζοντό, ο Μπαπτίστε Τζαμπικόνι, ο Μπραντ Κρένινγκ και ο γιος του Χάντσον, τον οποίο βάφτισε ο σχεδιαστής και η Φρανσουάζ Κασότ.
Όμως ο βασικός λογιστής του Λάγκερφελντ, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι το μόνο άτομο με αρκετές γνώσεις σχετικά με τα περιουσιακά στοιχεία του αείμνηστου σχεδιαστή για να βοηθήσει στο ζήτημα της κληρονομιάς μετεγκαταστάθηκε στην Ελβετία και δεν ήταν δυνατή η επικοινωνία για να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση λόγω «κακής υγείας». Αφήνει έτσι τους υποτιθέμενους κληρονόμους στο σκοτάδι σχετικά με το τι πρόκειται να λάβουν, αναφέρει το BBC.