Ο Πωλ Χόλιντεϊ, επιχειρηματίας από την Αγγλία, ήταν η εικόνα της επιτυχίας, μέχρι που έχασε τα πάντα μετά το κραχ του 2008, και αναγκάστηκε να αρχίσει μία νέα ζωή στην Αυστραλία, μαζί με την οικογένειά του.
Ο Χόλιντεϊ ήταν κάτοχος 12 ακινήτων και μίας Πόρσε, ζώντας για πολύ καιρό τη ζωή που άλλοι ονειρεύονται. Η οικονομική κρίση όμως έκανε το όνειρό του εφιάλτη μέσα σε μόλις δύο εβδομάδες, όπως είπε στην Manchester Evening News.
Ο Πωλ ζούσε μία ονειρεμένη ζωή μέχρι το 2008, όταν και έχασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του μέσα στην ξαφνική οικονομική κατάρρευση, ενώ όπως λέει στο μέσο «όλα συνέβησαν απίστευτα γρήγορα».
«Ήταν η χρονιά που η πόλη μου ήταν πολιτισμική πρωτεύουσα και άκμαζε. Τότε ήθελα να δείχνω πλούσιος και οδηγούσα μία Πόρσε. Από εκεί κατέληξα να πουλάω τα σπίτια μου ή να ξεπληρώνω χρέη. Ήταν σαν κάποιος να είχε βγάλει το κινητό από τη φόρτιση»
Ο Πωλ ήταν ιδιοκτήτης 12 διαφορετικών ακινήτων διασκορπισμένα στη βορειοδυτική Αγγλία, τα οποία νοίκιαζε αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, ενώ η προσωπική του κατοικία στο Κέρκμπι ήταν διώροφη και είχε τέσσερις κρεβατοκάμαρες.
«Κόντευα τα 30, βγάζοντας πολλά χρήματα και κάνοντας την ανάλογη ζωή, μαζί και ναρκωτικά. Μετά, όταν η επιχείρησή μου χρεοκόπησε σταμάτησα να παίζω αυτό το παιχνίδι και παράτησα τα ψεύτικα όνειρα», είπε ο άντρας στην εφημερίδα.
«Δεν είναι τα λεφτά και το αυτοκίνητο που φέρνουν την ευτυχία. Χρειάζεσαι μόνο την οικογένειά σου και τους φίλους σου», δηλώνει σήμερα ο Πωλ, ο οποίος μετακόμισε μαζί με τους δικούς του στο Περθ της Αυστραλίας μετά τον οικονομικό του όλεθρο.
Πλέον δουλεύει ως «ειδικός του ευ ζην», μέσω του προγράμματος Human Excellence Project που ίδρυσε μαζί με συνεργάτη του.
Αφορμή γα το πρόγραμμα ήταν η απώλεια του πατέρα του, ο οποίος έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. «Αφού ταξίδεψα όταν ήμουν 20 χρονών μου έμεινε πως ήθελα να έρθω στην Αυστραλία και έτσι άρπαξα την ευκαιρία . Τελικά αποδείχθηκε μεγάλη ευλογία».
Ο 45χρονος πλέον Πωλ οργανώνει με τον φίλο του Μάικλ μαζικά event κολύμβησης στην παραλία, όπου συμμετέχουν πλήθη κόσμου. «¨οταν τελειώνουμε με το μπάνι μας, βγαίνουμε και τα λέμε πίνοντας καφέ, ζεσταινόμαστε και καταλήγουμε σε υπέροχες συζητήσεις. Έτσι, πιστεύω, θα αλλάξουμε τον κόσμο».