Ο Αντώνης Λυμπέρης έφυγε σήμερα από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών έχοντας γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο των εκδόσεων και των ιλουστρασιόν περιοδικών.
Ο Αντώνης Λυμπέρης υπήρξε για 32 χρόνια εκδότης και μαζί με τον Πέτρο Κωστόπουλο όρισαν μια εποχή ευδαιμονίας.
Μια εποχή, όπου ο εύκολος πλουτισμός μέσω δανείων δημιουργούσε μια ψευδαίσθηση ελαφρότητας.
Η αγάπη του για τα θαλάσσια σπορ και κυρίως για το σερφ τον οδήγησε στην έκδοση του πρώτου περιοδικού. Μάλιστα είχε γράψει και βιβλίο με τίτλο «Το γουιντσέρφινγκ».
Το έναυσμα για την έκδοση του περιοδικού την έδωσε ένας Γερμανός εκδότης που τον γνώρισε σε αγώνα σερφ στις Μπαχάμες. Σε ένα μικρό δωματιάκι και με τη χρηματοδότηση 20.000 δραχμών από τη μητέρα του θα εκδώσει τη δεκαετία του 1980 το «Surf and Ski».
Σπούδασε φωτογραφία στην Κολονία και σκηνοθεσία στο Μόναχο. Στο εκδοτικό του αποκορύφωμα έβγαζε τα «Status», «Εγώ», «Vogue», «Men’s Health», «Hello», «7 Μέρες TV», «Life & Style», στο σύνολο 55 τίτλους εμπορικότατους και δραστηριότητα σε 5 χώρες, Ελλάδα, Κύπρο, Ρωσία, Βουλγαρία, Ρουμανία.
Στις αρχές του 1990 γνωρίζει τη συζύγό του Έλενα Μακρή με την οποία έγιναν ζευγάρι και μαζί διέγραψαν στη συνέχεια την πορεία τους στον χώρο των περιοδικών.
Η άνοδος του είναι ραγδαία. Το 2003 μετακομίζει σε ιδιόκτητα γραφεία στο Κορωπί, ενώ δυο χρόνια αργότερα ιδρύει θυγατρικές σε Κύπρο, Ρουμανία και Βουλγαρία.
To 2006 εξαγοράζει την «IT Publications Hellas Ε.Π.Ε.» που εξειδικεύεται στις εκδόσεις περιοδικών τεχνολογίας και πληροφορικής, επίσης την «Three Dee A.E.» που δραστηριοποιείται στον χώρο του μουσικού ραδιοφώνου αλλά και σημαντικό μερίδιο στις ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε., (4 ΤΡΟΧΟΙ, ΠΤΗΣΗ, YACHTS και ΗΧΟΣ).
Το 2007, ο Όμιλος αποκτά την κυριότητα του ραδιοφωνικού σταθμού ΕΝ ΛΕΥΚΩ και εκδίδει στη Ρουμανία δύο γυναικεία περιοδικά.
Το 2008 εξαγοράζει τον Village FM 88.3, ενώ διοργανώνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα διεθνές τουρνουά τένις για άνδρες και γυναίκες, το Status Athens Open και Vogue Athens Open, αντίστοιχα. Παράλληλα, εκδίδεται στη Ρουμανία το μεγαλύτερο ανδρικό lifestyle περιοδικό στον κόσμο, το GQ.
Ο Αντώνης Λυμπέρης εκδίδει περιοδικά αλλά αποτελεί και ο ίδιος περιεχόμενo αυτών, χτίζοντας ένα πολυτελές life style. Πολυτελή ακίνητα σε Μύκονο και Αθήνα, ταξίδια με lear jets, διοργανώσεις κοσμικών GALA, ταξίδια σε όλο τον κόσμο και διαμονές σε πανάκριβα ξενοδοχεία αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς του.
Από το 2009 και μετά έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Η πτώση στις κυκλοφορίες, η μείωση στις διαφημίσεις, τα μνημόνια, η άρνηση των τραπεζών για νέους δανεισμούς οδηγούν τον όμιλο στον γκρεμό.
Οι εργαζόμενοι του που έβλεπαν μισθούς να περικόβονται και μεγάλες καθυστερήσεις αντιδρούν. Ήταν Νοέμβριος του 2012 όταν μέσω επιστολών του ο εκδότης Αντώνης Λυμπέρης ανακοίνωνε το λουκέτο της εταιρείας του.
Με τις ευχαριστίες στους συνεργάτες του εξέφραζε παράλληλα και το παράπονό του για την άρνηση τόσο της κυβέρνησης, όσο και των Τραπεζών να στηρίξουν την προσπάθειά του για να μην βρεθούν στο δρόμο οι 500 περίπου εργαζόμενοι στα έντυπά του.
«Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και για μας σήμερα, Τετάρτη 7 Νοεμβρίου, σας ανακοινώνω ότι πέθανε. Πέθανε παίρνοντας μαζί της τους κόπους και τα όνειρα 32 ετών. Σταθήκαμε όλοι στο ύψος μας, παλέψαμε, επιμείναμε, προσπαθήσαμε. Δεν χάσαμε.
Δεν ήταν μια μάχη, αλλά ένας άνισος ατέρμων, καταδικασμένος και προδομένος αγώνας ενάντια στην παράνοια και το παράλογο που διακατέχει πλέον τη χώρα μας» έγραφε μεταξύ άλλων ο Αντώνης Λυμπέρης στην πρώτη του επιστολή. Στην δεύτερη παραδεχόταν ότι έδινε υπέρογκους μισθούς κάτι που συνέβαλε στην πτώση του ομίλου του. Ακολουθούν οι δυο επιστολές.
Στην πρώτη επιστολή ανέφερε:
«Αγαπητοί συνεργάτες,
Με μεγάλη μου συντριβή σας ενημερώνω ότι μετά από 32 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και επιτυχημένης δραστηριότητας με ηγετική θέση στον χώρο των περιοδικών και του ραδιοφώνου, ο Όμιλος μας «Εκδόσεις Λυμπέρη» αναγκάζεται να τερματίσει τη λειτουργία του.
Τα τελευταία δυόμιση χρόνια παλέψαμε σκληρά, όλοι μαζί, εφαρμόζοντας μεγάλες περικοπές και μειώσεις στο κόστος της λειτουργίας μας σε όλα τα επίπεδα, με συνεχείς προσαρμογές στα νέα δεδομένα της αγοράς, η οποία ως γνωστόν, εδώ και 4 χρόνια βρίσκεται σε «ελεύθερη πτώση».
Τους τελευταίους μήνες εκπονήσαμε ένα συγκεκριμένο πλάνο βιωσιμότητας σε συνεργασία με την εξειδικευμένη στο είδος εταιρία DELOITTE, το οποίο παρουσίασα προσωπικά με τους συνεργάτες μου στις πιστώτριες Τράπεζες προκειμένου να πειστούν ότι είμαστε βιώσιμοι και να μας στηρίξουν ώστε να ξεπεράσουμε τον «κάβο».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εταιρία μας ακόμη και φέτος, στη χειρότερη χρονιά της όλων των εποχών, ακόμη και με μείωση του τζίρου από 93 εκατ. το 2008 σε 30 εκατ. το 2012, τη χρονιά που κλείνει, έχει θετικό EBITDA περισσότερο από 1εκατ.! «Είναι καλή η εταιρία και αξίζει να ζήσει» επέμενε καθ’ όλη τη διάρκεια των επαφών με τις τράπεζες η DELOITTE!
Όμως οι τράπεζες δεν ανταποκρίθηκαν θετικά σχεδόν σε κανένα από τα αιτήματα μας. Από το καλοκαίρι που υποβλήθηκαν οι προτάσεις μας δεν λάβαμε απαντήσεις, απλά περιορίστηκαν στο να μας δώσουν μερικές …ασπιρίνες, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε αργό και βέβαιο θάνατο.
Τους προτείναμε ακόμη και μερική κεφαλαιοποίηση δανείων ώστε ο Όμιλος μας να αποφορτωθεί από κάποιο βάρος και να διευκολυνθεί η είσοδος στρατηγικού επενδυτή, αλλά ούτε αυτό εισακούστηκε.
Το τραγικό μας λάθος, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων και ίσως για αυτό μας «τιμώρησαν», ήταν να πληρώσουμε τα τελευταία 3 χρόνια στις τράπεζες 14,5 εκατ. σε κεφάλαια και τόκους, όταν από όλα τα άλλα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα, με σαφώς πολύ μεγαλύτερα χρέη και χειρότερα οικονομικά αποτελέσματα από τα δικά μας, οι τράπεζες όχι μόνο δεν εισέπραξαν κεφάλαια και τόκους, αλλά τα ενίσχυσαν και με νέα πρόσθετη χρηματοδότηση!
Θέλω να ευχαριστήσω όλους εσας που εργαστήκατε στον Όμιλο μας, αλλά και κάθε έναν ξεχωριστά για την αδιάκοπη προσφορά σας μέχρι και την τελευταία ημέρα εργασίας. Οι περικοπές που υποστήκατε στους μισθούς σας τα τελευταία δυόμιση χρόνια, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις άγγιξαν ακόμη και το 50%, δεν έχουν προηγούμενο σε καμία εταιρία στην Ελλάδα.
Τους τελευταίους έξι μήνες δουλέψατε με τον ίδιο ζήλο παίρνοντας μόνο μισό μισθό κάθε μήνα, ελπίζοντας στη θετική ανταπόκριση των τραπεζών στο δίκαιο αίτημα μας. Εάν εφάρμοζαν όλες οι εταιρίες του Δημοσίου αντίστοιχες περικοπές, σήμερα η Ελλάδα δεν θα είχε κανένα Δημοσιονομικό πρόβλημα.
Όλη αυτή η προσπάθεια όμως δεν συγκίνησε κανέναν. Ούτε καν απάντηση δεν πήραμε από την πολιτική ηγεσία στην οποία απευθυνθήκαμε στην ύστατη προσπάθεια μας για να μην μείνουν οι 500 εργαζόμενοι μας στο δρόμο, μαζί με μερικές ίσως εκατοντάδες ακόμη από τις συνεργαζόμενες εταιρίες στο χώρο μας. Αν επρόκειτο για 50 έστω εργαζόμενους στο Δημόσιο τομέα θα είχε κλείσει το κέντρο της Αθήνας και η Βουλή για αρκετές ημέρες από τις διαμαρτυρίες και τις διαδηλώσεις!
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όλους τους προμηθευτές μας και τους εξωτερικούς μας συνεργάτες για την υπομονή τους και την πίστη τους στην εταιρία μας μέχρι και την τελευταία ημέρα. Αξίζει να σημειώσω ότι ακόμη και χθες που γνώριζαν τις εξελίξεις και τα γεγονότα αρνήθηκαν να σφραγίσουν έστω και μία επιταγή μας!
Έτσι τελειώνουμε με την πρωτοτυπία να μην έχει ο Όμιλος μας μέχρι και σήμερα ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΕΠΙΤΑΓΗ! Οι τελευταίοι μήνες υπήρξαν πολύ δύσκολοι και παρά την αδυναμία μας να σας πληρώνουμε ολόκληρο το μισθό σταθήκατε δίπλα μου, στο πλευρό μου με την ίδια ελπίδα.
Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και για μας σήμερα, Τετάρτη 7 Νοεμβρίου, σας ανακοινώνω ότι πέθανε. Πέθανε παίρνοντας μαζί της τους κόπους και τα όνειρα 32 ετών.
Σταθήκαμε όλοι στο ύψος μας, παλέψαμε, επιμείναμε, προσπαθήσαμε. Δεν χάσαμε. Δεν ήταν μια μάχη, αλλά ένας άνισος ατέρμων, καταδικασμένος και προδομένος αγώνας ενάντια στην παράνοια και το παράλογο που διακατέχει πλέον τη χώρα μας.
Εξάντλησα όλα τα ανθρώπινα αποθέματα δύναμης και διαπραγμάτευσης και ένα πράγμα πλέον έχει νόημα να προσπαθήσω να διαφυλάξω την αξιοπρέπεια όλων μας.
Τέλος, αλλά όχι τελευταίο, θέλω να σας ευχαριστήσω για το πάθος σας για τη δουλειά μας αφού καταφέρατε να διατηρήσετε την ποιότητα στο ίδιο υψηλό επίπεδο ακόμη και στα τελευταία τεύχη των περιοδικών μας, γεγονός που με κάνει ιδιαίτερα περήφανο.
Σας ευχαριστώ που δουλέψαμε μαζί. Σας ευχαριστώ που δημιουργήσαμε τα καλύτερα περιοδικά σε κάθε τομέα. Σας ευχαριστώ για το Surf&Ski, τον Κόσμο του τένις, τον Κόσμο του Video, την Πλεύση, το Status, το Life & Style, το Εγώ, το 7Μέρες ΤV, το Τηλεκοντρόλ και για όλα τα περιοδικά που μαζί δημιουργήσαμε. Σας ευχαριστώ για το 2board, που ψηφίστηκε ως το καλύτερο περιοδικό αεροδρομίου το 2010.
Σας ευχαριστώ για τα Confidential Mykonos, Rodos και Thessaloniki. Σας ευχαριστώ για τις καλύτερες εξαγορές και συμμαχίες. Σας ευχαριστώ για τη ΔΕΣΜΗ και τις ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ. Το Αθηνόραμα και τους 4Τροχούς. Σας ευχαριστώ που μας εμπιστεύτηκαν οι ξένοι τα μεγαλύτερα περιοδικά του πλανήτη.
Σας ευχαριστώ για τη Vogue, το Glamour, το Lucky,το Conde Nast Traveller, το Hello! το Men’s Health, το Prevention, το Geo, το Auto Bild, το Focus και πολλά άλλα. Σας ευχαριστώ για το Best Radio, τον Vfm και τον Εν Λευκώ.
Σας ευχαριστώ για τους Άντρες και τις Γυναίκες της χρονιάς, για τα μοναδικά διεθνή τουρνουά τένις στην Ελλάδα STATUS ATHENS OPEN και VOGUE ATHENS OPEN, αλλά και για όλες τις εκδηλώσεις πολιτισμού που δημιουργήσαμε. Σας ευχαριστώ και για όλους αυτούς τους θεσμούς που αγκαλιάσαμε, όπως τους Χρυσούς Σκούφους και τα Θεατρικά βραβεία ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ.
Τέλος, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι άμεση προτεραιότητα μου είναι να εξασφαλιστείτε εσείς για τις οικονομικές εκκρεμότητες μας απέναντι σας.
Έχω δώσει εντολή στους δικηγόρους της εταιρίας να είναι σε συνεχή επαφή με τους δικούς σας εκπροσώπους προκειμένου να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να εξασφαλιστεί η πληρωμή των υποχρεώσεων της εταιρίας προς εσάς στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου!».
Και η δεύτερη επιστολή ανέφερε:
«Διαβάζοντας την από 16-10-2012 ανακοίνωση των «200» εργαζομένων στις Εκδόσεις Λυμπέρη, την οποία θεωρώ άδικη, γεμάτη ανακρίβειες, έως και παραπλανητική, αισθάνομαι την ανάγκη να απαντήσω τόσο στο σύνολο της, όσο και στα σημεία.
Πρώτα απ’ όλα θέλω να σας δηλώσω για μια ακόμη φορά ότι έκανα ΤΑ ΠΑΝΤΑ, όπως εξήγησα αναλυτικά στην από 7-11-2012 επιστολή μου, προς κάθε κατεύθυνση, μέχρι και την τελευταία ημέρα, για να μπορέσει να σωθεί η εταιρία, που έχτισα απ’ το μηδέν και διηύθυνα με αγάπη, πάθος, όραμα και αφοσίωση για 32 χρόνια.
Τις προσπάθειες αυτές τις γνωρίζουν καλά τόσο οι συγκεκριμένες 4 πιστώτριες τράπεζες, ΕΘΝΙΚΗ, EUROBANK, ΕΜΠΟΡΙΚΗ και ΚΥΠΡΟΥ, τις οποίες πιέζαμε για λύση μέχρι και την τελευταία στιγμή, όσο και η πολιτική ηγεσία, σε μια ύστατη προσπάθεια, που έκανα για να σωθούν οι 500 θέσεις εργασίας στον Όμιλο, αλλά και η σωρεία επενδυτών, στους οποίους απευθύνθηκα προσωπικά.
Ό, τι είπα σε σας τους εργαζόμενους τα τελευταία δυόμισι χρόνια ήταν η αλήθεια και μόνον η ΑΛΗΘΕΙΑ! Έδωσα τα πάντα! Τα έδωσα ΟΛΑ για σας τους εργαζόμενους και οι πολλοί το γνωρίζουν καλά! Όλοι γνωρίζετε ότι τον περασμένο Δεκέμβριο εκποιήσαμε τον ραδιοφωνικό σταθμό ΕΝ ΛΕΥΚΩ προκειμένου να πληρωθούν όλοι οι εργαζόμενοι στον Όμιλο τον μισθό και το δώρο Χριστουγέννων, αλλά και το μισθό σας για τους αμέσως επόμενους μήνες!
Αντίθετα και με μεγάλη μου λύπη, διάβασα μια ανακοίνωση με πολλές ανακρίβειες και ψεύδη, τα οποία αρνούμαι να πιστέψω ότι ισχυρίζονται και έχουν υπογράψει 200 εργαζόμενοι! Σε ότι αφορά στις μειώσεις:
1) Όλες οι μειώσεις μισθών που έγιναν τα τελευταία δυόμισι χρόνια αφορούσαν τους υψηλόμισθους εργαζόμενους ανάμεσα σας και μόνον αυτούς!
2) Ουδέποτε έγινε μείωση μισθού σε εργαζόμενο με μισθό κάτω των 1.200€!
3) Οι περικοπές , οι οποίες έγιναν πάντα μετά από διαβουλεύσεις μαζί σας και πάντα με τη δική σας σύμφωνη γνώμη ήταν:
1η μείωση: Ιούνιος 2010: εργαζόμενοι με αποδοχές έως 2.600€: Ουδεμία μείωση! « με αποδοχές από 2.600 έως 4.000€: -5%
από 4.000 έως 6.000€: – 10%
από 6.000 έως 8.000€: -15%
από 8.000€ και πάνω: -20%.
Ναι! Δυστυχώς έδινα μισθούς άνω των 8.000€ σε αρκετούς εργαζόμενους και όχι μόνο σε περιορισμένα διευθυντικά στελέχη. Αποδεικνύεται εκ των υστέρων ότι η γαλαντομία μου στους μισθούς υπήρξε καταλυτική για την πορεία της εταιρίας, κάτι για το οποίο σήμερα κατηγορούμαι! Έφτασα να δίνω και μισθούς έως και19.000€ μηνιαίως (ναι, δεκαεννέα χιλιάδες ευρώ!), σε συνεργάτες, οι οποίοι σήμερα διαμαρτύρονται ανάμεσα σας.
2η μείωση: Απρίλιος 2011: -10% σε όλους τους εργαζόμενους άνω των 1.260€, πάντα μετά από διαβουλεύσεις με τους εργαζόμενους και μετά από τη σύμφωνη γνώμη τους.
Εφαρμόσαμε επί πλέον, μετά από τις σχετικές διαβουλεύσεις με τους εργαζόμενους, το μέτρο της 4-ήμερης εργασίας, για 5 μήνες (Αύγουστος –Δεκέμβριος 2012), αφού η δουλειά μας είχε μειωθεί σημαντικά και προκειμένου να μην χαθούν άλλες θέσεις εργασίας. Αυτό πίστευα τότε ότι θα ήταν και το τελευταίο επώδυνο μέτρο.
Όμως στη συνέχεια διαψευστήκαμε και η κρίση το 2012 συνεχίστηκε εντονότερη με νέα δραματική πτώση στα διαφημιστικά έσοδα (επιπλέον -50% σε σύγκριση με το 2011). Έτσι αναγκαστικά και στην προσπάθεια να επιβιώσουμε προχωρήσαμε στις τελευταίες παρακάτω περικοπές:
3η μείωση: Ιανουάριος 2012: -10 % περίπου σε όλους τους εργαζόμενους με μισθό άνω των 1.200€
Επίσης εφαρμόσαμε και πάλι μετά από διαβουλεύσεις, 4-ήμερη εργασία από 10 Μαρτίου έως και σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε καμία μείωση δεν αγγίξαμε τις συλλογικές συμβάσεις, παρ’ όλο που δεν είμαστε μέλη στον ΣΕΠΤ, κάτι το οποίο προσωπικά θεωρώ άδικο αφού έχει ως αποτέλεσμα την άνιση μεταχείριση μεταξύ των εργαζομένων. Αρκεί να αναφέρω 2-3 τρανταχτά παραδείγματα.
1) Διορθώτρια κειμένων είχε μισθό 3.033€ για 6-ωρη εργασία! Στην προσπάθεια εξυγίανσης της εταιρίας και προσβλέποντας πάντα μακροπρόθεσμα της καταγγέλθηκε με προειδοποίηση η σύμβαση με αποζημίωση 84.000€! (με το προηγούμενο καθεστώς ήταν αδύνατο να βρεθούν τα χρήματα για την αποζημίωση)
2) Διορθώτρια, που εργάζεται μέχρι και σήμερα και δεν δέχτηκε να μειωθεί ο μισθός της, ο οποίος ακόμη και σήμερα είναι 2.675€!
3) Διορθώτρια, που επίσης δεν δέχτηκε τη μείωση μέχρι και την τελευταία ημέρα εργασίας της είχε μισθό 2.219€!
4) Εργαζόμενη στην επεξεργασία εικόνας, η οποία επίσης δεν δέχτηκε οποιαδήποτε μείωση: 1.947€ μέχρι και σήμερα.
Ναι, πράγματι, όπως πρώτος ομολόγησα και στην από 7-11-2012 επιστολή μου, τους τελευταίους μήνες, κατά τους οποίους με κόπο καταβάλαμε μόλις τον μισό μισθό κάθε μήνα, είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν και πολλοί εργαζόμενοι, οι οποίοι έπαιρναν τους τελευταίους μήνες μόλις 400€.
Υπήρχαν όμως εξ ίσου πολλοί εργαζόμενοι, οι οποίοι ακόμη και με τον μισό μισθό που καταβάλαμε, έπαιρναν περισσότερα χρήματα από έναν κανονικό μισθό σε άλλη εκδοτική εταιρία σήμερα.
Σας προσέφερα άψογες συνθήκες εργασίας σε σχέση με άλλες εταιρίες και ακόμη και το μεταφορικό σας κόστος είχα φροντίσει να είναι μηδενικό, εάν το επιλέγατε, αφού υπήρχε καθημερινά στη διάθεση σας δωρεάν μεταφορικό μέσο, πούλμαν, για τις μεταφορές όλων των εργαζομένων προς και από την εταιρία.
Τέλος, αλλά σε καμία περίπτωση τελευταίο, όπως υποσχέθηκα και στην από 7-11-2012 επιστολή μου, η βαθιά μου επιθυμία και η φροντίδα μου είναι να πάρουν όλοι οι εργαζόμενοι τα χρήματα τους! Σε μια ύστατη προσπάθεια να σας απεμπλέξω από οποιαδήποτε δικαστική ταλαιπωρία ετών, πιθανότατα χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, πρότεινα τα εξής:
1) Άμεση καταγγελία των συμβάσεων εργασίας σας, προκειμένου να ενταχτείτε ΑΜΕΣΑ στο ταμείο ανεργίας.
2) Την έγγραφη αναγνώριση των οφειλομένων για τα δεδουλευμένα και την αποζημίωση που αναλογεί στον καθένα από τους εργαζόμενους.
3) Την παροχή, έστω την ύστατη ώρα, πρόσθετων εξασφαλίσεων για την ικανοποίηση μεγάλου μέρους των οφειλομένων και σε σύντομο χρονικό διάστημα.
4) Την εκχώρηση στους εργαζόμενους του συνόλου των απαιτήσεων, που η εταιρία έχει να εισπράξει από πελάτες της και που ανέρχονται σε €600.000περίπου.
Ενώ με κάθε καλή πρόθεση και διάθεση έχουν προταθεί από πλευράς των πληρεξούσιων δικηγόρων μου όλα τα ανωτέρω εδώ και 10 ημέρες, καμία απάντηση δεν υπάρχει και το μόνο που βλέπει κανείς είναι ανυπόγραφες ανακοινώσεις κάποιων εργαζομένων.
Σας καλώ ακόμη και τώρα, την ύστατη στιγμή, να αποδεχτείτε την πρόταση μας, ώστε να πάρετε όσο δυνατόν περισσότερα από τα οφειλόμενα το συντομότερο δυνατόν».